Epidemiologic evaluation of childhood penetrating eye injuries
Ayça Sarı, Ufuk Adıgüzel, Erdem Dinç, Attila Argın, Ayça Yılmaz, Özay Öz, Özlem YıldırımMersin University Mediacl School, Department Of Ophthalmology, Mersin.PURPOSE: To evaluate epidemiologic, clinical and prognostic features of patients with penetrating eye injuries under 16 years, treated and followed in our clinic.
METHOD: Forty six children treated and followed in our clinic for penetrating eye injuries between September 2005 and September 2007 were included in this study. Age, sex, trauma time, type and localization, visual acuity and accompanying ocular findings were assessed in all patients. After primary suturation oral and topical antibiotics, topical steroids and cyclopentolate drops were prescribed. Visual acuity, intraocular pressure, anterior and posterior segments were examined postoperatively.
RESULTS: Thirty boys and 16 girls were followed up for 9± 4.3 months (5-21 mo.). The mean age was 7.7 years old and 56.5% were under 7. The most common agents causing penetrating trauma were metallic tools like knife, scissors and needle (50%). Sharp ended tools like pencil, wood and thorn were the second most common cause (28.2%), followed by glass objects (21.3%). Injuries mostly occurred at home (58.7%) and caused corneal lacerations (54.3%). Accompanying ocular findings included traumatic cataract (43.4%), iris/choroidal prolapse (30.4%), hyphema (19.6%) and retinal detachment (23.9%). Visual acuities (VA) were able to be assessed in 34 patients. VA increased in 21 patients (61.7%), remained the same in ten patients (29.4%) and decreased in 3 (8.8%) patients.
DISCUSSION: Long term outcomes of penetrating eye injuries are usually poor in children. Education of the patients by defining the potential risks and avoiding these should be a part of preventive medicine. Thereby the frequency of eye injuries causing severe visual losses might be decreased.
Çocukluk çağı delici göz yaralanmalarının epidemiyolojik değerlendirilmesi
Ayça Sarı, Ufuk Adıgüzel, Erdem Dinç, Attila Argın, Ayça Yılmaz, Özay Öz, Özlem YıldırımMersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, Mersin.AMAÇ: Delici göz yaralanması nedeniyle kliniğimizde primer onarımları ve takipleri yapılan 16 yaş altındaki çocuk hastaların epidemiyolojik, klinik ve prognozu belirleyen özellikler açısından değerlendirilmesi.
YÖNTEM: Eylül 2005- eylül 2007 tarihleri arasında kliniğimizde tedavi ve takipleri yapılan 46 çocuk hasta çalışma kapsamına alındı. Tüm hastalar yaş, cinsiyet, yaralanma zamanı ve oluş şekli, yerleşimi, ilk görme keskinliği ve yaralanmaya eşlik eden diğer göz patolojileri yönünden değerlendirildi. Genel anestezi altında primer onarım için ameliyata alınan hastalarda cerrahi girişimi takiben oral ve topikal antibiyotik, topikal steroid ile siklopentolat başlandı. Ameliyat sonrası dönemde hastaların görme keskinlikleri, göz içi basıncı, ön ve arka segmentleri değerlendirildi.
SONUÇLAR: Ortalama 9± 4.3 ay (5-21 ay) süreyle takip edilen 46 hastanın 30’u erkek, 16’sı kız idi. Ortalama 7.7 yaşında olan hastaların %56.5 ‘i 7 yaş altında idi. Yaralanmaya en sık neden olan etken bıçak, makas ve iğne gibi metalik kesici aletlerdi (%50), bunu sırasıyla kalem,dal,diken gibi sivri uçlu delici nedenler (%28.2) ve cam (%21.3) izliyordu. Yüzde 58.7 sıklıkta evde oluşan yaralanmalarda kesi en sık korneada (%54.3) idi. Eşlik eden göz patolojileri travmatik katarakt (%43.4), iris/koroid prolapsusu (%30.4), hifema (%19.6) ve retina dekolmanı ( %23.9) olarak tespit edildi. Görme keskinliği (GK) değerlendirilebilen 34 hastanın 21’inde (%61.7) takipler sonunda GK’de artma gözlenirken, on hastada (%29.4) aynı seviyede kalmış, 3 hastada (%8.8) azalmıştır.
TARTIŞMA: Çocukluk çağındaki delici göz yaralanmalarının uzun dönem sonuçları sıklıkla çok yüz güldürücü olmamaktadır. Ailelere koruyucu hekimlik çerçevesinde göz yaralanmaları için potansiyel riskler ve bunları önleme yöntemleri anlatılarak ciddi görme kayıplarıyla sonuçlanabilen bu tip göz yaralanmalarının sıklığında azalma sağlanabileceğini düşünmekteyiz.
Corresponding Author: Ayça Sarı, Türkiye
| TOOLS |
 Full Text PDF Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |