Current Therapeutic Approaches to Chronic Central Serous Chorioretinopathy
Samet Gülkaş1, Özlem Şahin21Department Of Ophthalmology, Şanlıurfa Training And Research Hospital, Şanlıurfa, Turkey2Department Of Ophthalmology, Marmara University, İstanbul, Turkey
Central serous chorioretinopathy (CSCR) is the second most common of maculopathy after diabetic maculopathy between the 3rd and 5th decades of life. CSCR is characterized by serous neurosensorial detachment (NSD) and occasionally coexisting with retinal pigment epithelium (RPE) detachment. Clinical course of the CSCR is usually with good prognosis, the disease is often spontaneously resolved during the first three months of the time period. However, it may be seen the recurrent episodes and chronicity in some cases. The disease, especially in chronic cases, may cause permanent visual loss due to persistent neurosensorial detachment and RPE atrophy. In recent years, verteporfin-photodynamic therapy (SP-PDT, HD-PDT and HF-PDT), anti-vascular endothelial growth factors (anti-VEGF), glucocorticoid antagonists, mineralocorticoid receptor antagonists and subthreshold micropulse laser (SML) in various parameters have been tried for the treatment options. In this review, we assessed the randomised and non-randomised case series involving at least 3 patients with more than 3 months symptoms of chronic CSCR and treated with current treatment options of chronic CSCR after 2000.
Keywords: Central serous chorioretinopathy, Subtreshold micropulse laser, Anti-vascular endothelial growth factor (anti-VEGF), Verteporfin photodynamic therapyKronik Santral Seröz Koryoretinopatide Güncel Tedavi Yaklaşımları
Samet Gülkaş1, Özlem Şahin21Şanlıurfa Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Göz Hastalıkları Kliniği, Şanlıurfa2Marmara Üniversitesi, Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı, İstanbul
Santral seröz koryoretinopati (SSKR) 3. ve 5. dekatlar arasında diyabetik makülopatiden sonra ikinci en sık karşılaşılan makülopatidir. SSKR, nörosensöryal tabakanın seröz dekolmanı ile karakterize olup, bazı olgularda retinal pigment epitel dekolmanı (RPE) da eşlik edebilir. Klinik seyri açısından genellikle iyi bir prognozu olan SSKR’de iyileşme sıklıkla ilk üç ayda kendiliğinden gerçekleşmektedir. Bununla birlikte bazı olgularda tekrarlayan ataklar ve kronikleşme görülebilir. Hastalık, özellikle kronik olgularda, dirençli nörosensöryal dekolmana (NSD) bağlı olarak RPE atrofisi gelişmesi sonucu kalıcı görme kayıplarına sebep olabilir. Hastalığın tedavisinde son yıllarda değişik parametrelerde verteporfin-fotodinamik tedavi (SP-FDT, YD-FDT ve YF-FDT), anti-vasküler endotelyal gelişim faktörleri (anti-VEGF), glukokortikoid antagonistleri, mineralokortikoid reseptör antagonistleri ve eşikaltı mikroatım lazer (EML) gibi tedavi seçenekleri denenmektedir. Bu derlemede, 2000 yılı sonrasında, kronik SSKR’nin güncel tedavi yaklaşımları ile ilgili yapılmış, en az 3 ay süre semptomları olan olguların kronik olarak kabul edildiği randomize olan veya olmayan, ve en az vaka serisi (3 vakadan fazla) şeklindeki çalışmaların değerlendirilmesi yapılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Santral seröz koryoretinopati, Eşikaltı micropulse lazer, Anti-vasküler endotelyal gelişim faktörü (anti-VEGF), Verteporfin fotodinamik tedaviCorresponding Author: Samet Gülkaş, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |