Paranasal Sinus Mucoceles with Intraorbital Extension
Halil Hüseyin Çağatay1, Metin Ekinci1, Yaran Koban1, Can Pamukcu2, Yekta Şendul3, Mehmet Ersin Oba1, Şeyho Cem Yücetaş4, Selma Şeker5, Sıtkı Mert Ulusay61Department Of Ophthalmology,kafkas University, Faculty Of Medicine, Kars, Turkey2Department Of Ophthalmology, Şehit Kamil State Hospital, Gaziantep, Türkiye
3Department Of Ophthalmology, Şişli Etfal Education And Research Hospital,ıstanbul, Turkey
4Department Of Neurosurgery,kafkas University, Faculty Of Medicine, Kars, Turkey
5Department Of Otolaryngology,terme State Hospital, Samsun, Turkey
6Department Of Radiology, Kars State Hospital, Kars, Turkey
Purpose: The aim of this study was to report the clinical features, management and outcome of patients with paranasal sinus mucocele with intraorbital extension.
Methods: Eleven patients who were diagnosed and treated for paranasal sinus mucocele with intraorbital extension between 2005-2012 were included in this retrospective study. The clinical characteristics, treatment modalities and complications were recorded and analysed.
Results: The records of 11 patients (aged 25 to 69, mean 47.6±15.6 years) with orbital mucoceles were included in this study. The most frequent initial symptoms and findings were proptosis in 7 patients (63.6%), diplopia in 6 patients (54.5%) and ocular movement limitation in 6 patients (54.5%). The origin of the orbital mucocele was frontal sinus in 6 patients (54.5%), ethmoidal sinus in 3 patients (27.3%) and maxillary sinus in 2 patients (18.2%). Eight patients whose mucoceles were approachable with endoscopy (72.7%) were treated with functional endoscopic sinus surgery (ESS) and marsupialisation of the sinus to the nasal cavity. Three patients’ mucoceles (27.3%) were located in the lateral side of the frontal sinus and were unapproachable with endoscopy. In these patients the endoscopic approach was combined with the osteoplastic flap technique by external approach. After surgery, all the patients’ findings and symptoms improved; only one patient who had bilateral mucoceles required additional surgery. This recurrence was regressed by endoscopic surgery and no additional complications were observed.
Conclusions: The frontal and ethmoidal sinus were the most common origins of orbital mucoceles. Proptosis, limitation of eye movements, and diplopia were the most frequently detected signs in patients with orbital mucocele. Endoscopic sinus surgery produces favorable results in patients with an endoscopically approachable mucocele, and the osteoplastic flap technique with external approach produces successful results in patients with endoscopically unapproachable mucoceles.
Orbital İnvazyon Gösteren Paranazal Sinüs Mukoselleri
Halil Hüseyin Çağatay1, Metin Ekinci1, Yaran Koban1, Can Pamukcu2, Yekta Şendul3, Mehmet Ersin Oba1, Şeyho Cem Yücetaş4, Selma Şeker5, Sıtkı Mert Ulusay61Kafkas Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Ana Bilimdalı, Kars, Turkiye2Şehit Kamil Devlet Hastanesi, Göz Kliniği, Gaziantep, Turkiye
3Şişli Etfal Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Göz Kliniği, İstanbul, Turkiye
4Kafkas Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Beyin Cerrahisi Ana Bilimdalı, Kars, Turkiye
5Terme Devlet Hastanesi, Kulak Burun Boğaz Kliniği, Samsun, Türkiye
6Kars Devlet Hastanesi, Radyoloji Kliniği, Kars, Türkiye
Amaç: Bu çalışmanın amacı orbital uzanım gösteren paranazal sinus mukosellerinin klinik özelliklerinin, yönetiminin ve tedavi sonuçlarının bildirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada 2005-2012 yılları arasında orbitaya uzanım gösteren paranasal sinus mukoseli tanısı ile tedavi edilmiş 11 hasta çalışma kapsamına alındı. Hastalara ait klinik özellikler, uygulanan tedavi modaliteleri ve karşılaşılan komplikasyonlar kayıt altına alınarak, analiz edildi.
Bulgular: Orbital mukkoseli olan 11 hasta (ortalama yaşı 47.±15.6 (25-69)) çalışma kapsamına alındı. Olgularda saptanan en sık başlangıç semptom ve bulguları; 7 hastada (%63.6) proptozis, 6 hastada (%54.5) çift görme ve 6 hastada (%54.5) göz hareketlerinde kısıtlılık idi. Hastaların 6’sında (%54.5) mukoselin kaynağı frontal sinus, 3’ünde (%27.3) etmoidal sinus ve 2’sinde (%18.2) maksillar sinus idi. Mukosele endoskopik olarak ulaşılabilen 8 hastada (%72.7) fonksiyonel endoskopik sinüs cerrahisi ve nazal kaviteye marsupiyalizasyon işlemi uygulandı, ancak endoskopik olarak ulaşmanın mümkün olmadığı frontal sinus lateraline yerleşik 3 olguda (%27.3) eksternal yaklaşımla osteoplastik flep tekniği, endoskopik yaklaşımla kombine edilmiştir. Ameliyat sonrası tüm hastaların bulguları gerilerken, bilateral frontal sinus mukoseli olan hasta haricinde nüks veya komplikasyon görülmedi. Bu hastada saptanan nüks tekrarlanan endoskopik girişimle geriledi ve ek komplikasyon izlenmedi.
Sonuç: Frontal ve etmoid sinusler en sık mukosel kaynağı idi. Proptozis, glob hareketlerinde kısıtlılık, çift görme en sık karşılaşılan bulgular idi. Mukosele endoskopik olarak ulaşılabilen olgularda fonksiyonel endoskopik sinus cerrahisi ile iyi sonuç alınabilirken, endoskopik olarak ulaşmanın mümkün olmadığı vakalarda eksternal yaklaşımla osteoplastik flep tekniği ile başarılı sonuçlar alınabilmektedir.
Corresponding Author: Halil Hüseyin Çağatay, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |