Intravitreal Ranibizumab Therapy in Wet Type Age-Related Macular Degeneration
Hüseyin Dundar1, Hasan Altınkaynak2, Can Kocasaraç2, Leyla Hazar2, Kemal Yüksel2, Ahmet Taylan Yazıcı21Ergani State Hospital, Eye Clinic, Diyarbakır, turkey2Beyoglu Eye Training And Research Hospital, Eye Clinic, İstanbul, Turkey
Purpose: To evaluate the efficacy and safety of intravitreal ranibizumab treatment in all types of choroidal neovascularization that developed secondary to age-related macular degeneration.
Material and Method: Ninety-four eyes of 92 patients with previously untreated neovascular age-related macular degeneration, underwent intravitreal ranibizumab injection and followed for at least 12 months, were enrolled. All of the patients underwent a complete examination, including best corrected visual acuity (BCVA)(Snellen), biomicroscopy, and dilated fundus examination at preoperatively and postoperative fallow-up visits. Number of injections and control visit frequency in year were evaluated. Lesion size, location and type were evaluated by fluorescein angiography(FA). Lesion size changes, central macular and foveal thickness measured by OCT were compared between preoperatively and postoperatively.
Results: Total of 92 patients (36 women and 56 men) with mean age of 69,1±11,0 years were evaluated. Mean follow-up time was 14,6 ±3,44(12-25) months and mean number of injections were 4,9±1,81 (3-12). The average annual number of control visits were 9.2±1,02 (8-12). Patients’ mean best-corrected visual acuity were increased 12.1 letters. The lesion size was 3,27±0,95 µm at pre treatment period and improved to 2,72±1,15 µm in post treatment period measured by FA ( p=0,006). Leakage was still detected at ten patients final follow-up visit. Statisitically significant decrease on macular and foveal thickness was recorded in all pre treatment and post treatment control visits.
Discussion: Intravitreal ranibizumab treatment is efficacy and safety in all types of choroidal neovascularization that developed secondary to age-related macular degeneration. Flexible dosing interval increases the patient compliance and anatomical and functional success rate.
Yaş Tip Maküla Dejenerasyonunda İntravitreal Ranibizumab Tedavisi
Hüseyin Dundar1, Hasan Altınkaynak2, Can Kocasaraç2, Leyla Hazar2, Kemal Yüksel2, Ahmet Taylan Yazıcı21Ergani Devlet Hastanesi, Göz hastalıkları Kliniği, Diyarbakır2Beyoğlu Göz Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Göz Hastalıkları Bölümü, İstanbul
Amaç: Yaşa bağlı makula dejenerasyonuna (YBMD) sekonder gelişen koroidal neovaskularizasyon (KNV)’nun tüm tiplerinde intravitreal ranibizumab (İVR) tedavisinin etkinliği ve güvenliğini araştırmak.
Gereç ve Yöntem: Daha önce tedavi görmemiş neovasküler YBMD’lu, İVR enjeksiyonu uygulanan ve en az 12 ay takip edilen 92 hastanın 94 gözü çalışmaya alındı. Hastaların tedavi öncesi ve tüm kontrollerinde düzeltilmiş en iyi görme keskinliği (DEİGK) ölçümü, önsegment ve fundus muaynelerini içeren genel oftalmolojik muayeneleri yapıldı. Enjeksiyon sayısı ve yıllık kontrol sayısı değerlendirildi.Floresein anjiografi (FFA) ile lezyon boyutu, yerleşim yeri ve tipi değerlendirildi. Tedavi ile lezyon boyundaki değişim ve OKT’de ölçülen merkezi maküla kalınlığı (MMK), fovea kalınlığı (FK) karşılaştırıldı.
Sonuçlar: Ortalama yaşı 69,1±11,0 yıl olan hastaların 36’sı (%39,1) kadın 56’sı (%60,8) erkekti. Ortalama takip süresi 14,6±3,44 (12-25) ay,ortalama enjeksiyon sayısı ise 4,9±1,81 (3-12)’di. Yıllık ortalama kontrol sayısı ise 9,2±1,02 (8-12) idi. Yirmi iki (%23,4) hastada 3 enjeksiyon yeterliyken diğer hastalara ek enjeksiyonlar gerekti.
Hastaların DEİGK de ortalama 12.1 harf artışı görülürken %89,5 hastamızda görmede azalma veya değişiklik görülmedi. Tedavi öncesi FFA ile ölçülen lezyon boyutu 3,27±0,95 µm iken tedavi sonrası 2,72±1,15 µm idi ( p=0,006). On (%10,6) olguda sızıntı son kontrolde hala devam etmekteydi. Tedavi öncesi ile tedavi sonrası tüm kontrollerde MMK ve FK karşılaştırıldığında anlamlı azalma tespit edildi.
Tartışma: Yaşa bağlı makula dejenerasyonuna sekonder gelişen KNV tiplerinin tümünde İVR tedavisi etkin ve güvenlidir. Esnek doz aralığının hasta uyumunu arttırdığını ve anatomik ve fonksiyonel başarı sağladığını düşünmekteyiz.
Corresponding Author: Hüseyin Dundar, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |