Osteosarkopeni: Klinik Perspektif
Yeşim Gökçe Kutsal1, Oya Özdemir1, Merih Saridogan2, Zafer Günendi3, Ayşe Küçükdeveci4, Yeşim Kirazlı5, Jale Meray31Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Ankara2İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul
3Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Ankara
4Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Ankara
5Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Ankara
Osteosarkopeni yaşlanma ile ilişkili iki kronik kas iskelet sistemi sorunu olan osteoporoz ve sarkopeninin birlikteliğini tanımlayan bir geriatrik sendromdur. Bu sendrom düşmelere ve kırıklara, morbidite, mortalite ve disabilitede artışa ve yaşam kalitesinde azalmaya yol açabilir. Osteosarkopenin etiyopatogenezi multifaktöriyeldir; mekanik, biyokimyasal, genetik ve yaşam tarzı ile ilişkili faktörler ortaya çıkmasında önemli rollere sahiptir. Prevalansı %5 ile 37 arasında bildirilmiştir. Prevalanstaki bu değişkenlik, muhtemelen çalışma popülasyonlarındaki heterojeniteye veya farklı tanı kriterlerin kullanılmasına bağlıdır. Osteosarkopeni tanısı detaylı klinik değerlendirme (ör. tarama ve risk hesaplama araçları, kavrama kuvveti ölçümü, fiziksel performans testleri), laboratuvar testleri ve görüntüleme yöntemleri ile konulabilir. Osteoporoz tanısına yönelik olarak kemik mineral yoğunluğunu ölçmek için en sık kullanılan dual enerjili X-ışını absorbsiyometri yöntemidir. Sarkopenide meydana gelen iskelet kas kütlesindeki kaybı saptamak amacıyla kullanılan görüntüleme teknikleri ise dual enerjili X-ışını absorbsiyometri, bilgisayarlı tomogafi, ultrasonografi ve manyetik rezonans görüntülemedir. Osteosarkopeninin tedavi seçenekleri arasında egzersiz, besin takviyeleri (protein, D vitamini, kasiyum ve kreatin), yaşam tarzı değişiklikleri ve farmakolojik tedaviler yer almaktadır. Osteosarkopeni gelişiminin altında yatan mekanizmalar daha iyi anlaşıldıkça hem kası hem de kemiği hedef alan terapötik ajanların geliştirilmesi, yeni bir araştırma alanı haline gelmiştir. Bu derlemede, konuyla ilgili güncel literatür ışığında, osteosarkopenin epidemiyolojisi, patogenezi, tanı ve tedavisi özetlenmiştir.
Anahtar Kelimeler: osteoporoz, sarkopeni, kemik mineral yoğunluğu, kas kuvveti, fiziksel performans, yaşlıOsteosarcopenia: Clinical Perspective
Yeşim Gökçe Kutsal1, Oya Özdemir1, Merih Saridogan2, Zafer Günendi3, Ayşe Küçükdeveci4, Yeşim Kirazlı5, Jale Meray31Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Hacettepe University Faculty of Medicine, Ankara2Department of Physical Medicine and Rehabilitation, İstanbul University Cerrahpaşa Faculty of Medicine, İstanbul
3Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Gazi University Faculty of Medicine, Ankara
4Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Ankara University Faculty of Medicine, Ankara
5Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Ege University Faculty of Medicine, İzmir
Osteosarcopenia is a geriatric syndrome that describes the co-existence of osteoporosis and sarcopenia, two chronic musculoskeletal conditions associated with ageing. This syndrome may lead to falls and fractures, increased morbidity, mortality and disability, and reduced quality of life. The etiopatogenesis of osteosarcopenia is multifactorial; mechanical, biochemical, genetic and lifestyle factors all play important roles. Its prevalence has been reported between 5 and 37%. The varied prevalence is likely due to heterogenous populations or a non‐unified diagnostic criteria for this syndrome. The diagnosis of osteosarcopenia can be established by detailed clinical assessment (e.g. screening and risk calculation tools, grip strength, physical performance tests), laboratory tests and imaging methods. For the diagnosis of osteoporosis, dual-energy X-ray absorptiometry is the most common method used for measuring bone mineral density. The imaging techniques used to detect loss of skeletal muscle mass in sarcopenia are dual-energy X-ray absorptiometry, computed tomography, ultrasonography and magnetic resonance imaging. Treatment options for osteosarcopenia include exercise, nutritional supplements (protein, vitamin D, calcium, and creatine), life style modifications and pharmacological therapy. With increasing understanding of underlying mechanisms of osteosarcopenia, the development of therapeutic agents targeting both muscle and bone has become a new area of investigation. This review summarises the epidemiology, patophysiology, diagnosis and treatment of osteosarcopenia in the light of relevant literature.
Keywords: osteoporosis, sarcopenia, bone mineral density, muscle strength, physical performance, agedSorumlu Yazar: Oya Özdemir, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |