İnfertil bir kadın için ikiz ya da çoğul bebeğe hamile olduğunu öğrenmek mutluluk ve heyecan verici bir sürprizdir. Bu bebeklerin emzirilmesi konusunda ne düşündüğü sorulduğunda ise; yerini yetersizlik, korku ve endişeye bırakmaktadır Sağlık profesyonelleri bu konuda çok önemli rollere sahiptir. Temel bilgi ve danışmanlık sağlama becerileri, beslenme problemlerinin çözümüne yardımcı olmaları, zorlu beslenme problemleri ve deneyimleri ile sorun yaşayabilecek riskli durumları bilme, nerde ve ne zaman bu durumla karşılaşacaklarını saptama hayati önem taşımaktadır. Bu makalede anne sütünün yararları, emzirmede sık karşılaşılan problemler ve yaklaşım, emzirme tekniği ve pozisyonları ve anne sütü saklama rehberi konuları hakkında bilgiler aktarılmış, sağlık profesyonelleri bu konudaki önemi vurgulanmıştır.

For an infertile woman learning about her pregnant with twins or multiple babies is an happy and exciting surprise. When asked her thoughts about the breastfeeding of the babies; this positive emotions turns into feelings of inadequacy, fear and anxiety. Health care professionals have crucial roles in this regard. Basic counselling knowledge and skills, assisting in the solution of nutrition problems, challenging nutrition problems and identifying risky situations, ability to take the necessary measures of health care professionals are vital. This article describes common problems and approaches with breastfeeding the benefits of breastfeeding, breastfeeding technique and positions, and transferred information about breast milk storage guidelines and the importance of health personnel in this topic had been emphasized.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada amacımız term ve orta derecede prematüre anne sütünün makronutrien, antioksidan ve insilun benzeri büyüme faktörü-1 içeriği yönünden karşılaştırılmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu prospektif çalışmada; yenidoğan yoğun bakımda yatan prematüre ((N=31, gestasyonel yaş 32.16 ± 2.42 hafta ) ve term (N=14) bebeklerin anne sütü toplanarak dondurulmuştur. Dondurulmuş süt örnekleri çözülerek makronutrien (trigliserit, glukoz,protein ve kolesterol), antioksidan (TEAC: Trolox equivalent antioxidant capacity, FRAP: ferric reducing ability of plasma, TOA: total antioxidant activity), TBARS (ThioBarbituric Acid Reactive Substances) ve insilun benzeri büyüme faktörü 1(IGF-1) düzeyleri analize edildi.
BULGULAR: Makronütrien, antioksidan, oksidan ve insilün benzeri büyüme faktörü (IGF-1) içeriği term ve preterm anne sütünde benzer olarak bulundu. Bu parametreler ile nekrotizan enterokolit ve total enteral beslenmeye başlama zamanı ile ilişki saptanmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Term bebeklerin anne sütünden oluşan donör anne sütü, term ve preterm anne sütünün içeriği benzer olduğu için orta derecede prematüre bebeklerde güvenle kullanılabilir.

INTRODUCTION: We aimed to compare the macronutrient, antioxidant, insulin like growth factor 1 content of breast milk obtained from mothers of moderately premature and full-term infants.
METHODS: In this prospective study mature breast milk samples were collected and frozen from mothers of moderately premature (N=31, gestational age 32.16 ± 2.42 weeks) and full term (N=14) infants who were admitted to neonatal intensive care unit. Frozen milk samples were thawed and macroonutrients (triglycerides, glucose, cholesterol, protein), antioxidants (TEAC: Trolox equivalent antioxidant capacity, FRAP: ferric reducing ability of plasma, TOA: total antioxidant activity), TBARS (ThioBarbituric Acid Reactive Substances) and insulin like growth factor 1 (IGF-1) levels were analysed.
RESULTS: Macronutrient content, antioxidant properties, oxidative status and IGF-1 content of preterm and term breast milk were found similar. None of these parameters were related to necrotizing enterocolitis or achievement of total enteral feeds.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The donor milk obtained from mothers of term infants may be safely used for the moderately preterm infants cared in NICUs since both groups have similar breast milk properties.

GİRİŞ ve AMAÇ: Son yıllarda yenidoğan yoğun bakımındaki gelişmelerle prematür bebeklerin hayatta kalma oranının artmasına rağmen, nörogelişimsel bozukluklar halen yaygındır. Bu hastalarda, beyin hasarının önlenmesi modern neonatolojinin ana hedefi haline gelmiştir.
EEG ile beyin fonksiyonlarının incelenmesi nörolojik morbiditeyi saptamak için yardımcı olabilir. Bu çalışmada yenidoğan ensefalopati tanılı hastalarda eş zamanlı amplitüd EEG (aEEG) ve konvansiyonel EEG (cEEG) sonuçlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Ege Üniversitesi Yenidoğan Ünitesi Yoğun Bakımına yatırılan olası nörolojik hasar riski olabilecek ensefalopatili ve nörolojik hasarlı 52 (27 term/ 25 preterm) bebek prospektif olarak çalışmaya alındı. Olgulara 24-48 saat süreyle aEEG çekimi yapıldı. Amplitüd EEG kayıtları yenidoğan uzmanı tarafından Burdjalov skorlama sistemine göre değerlendirildi. Eş zamanlı olarak yapılan aEEG ve cEEG sonuçları karşılaştırıldı.
BULGULAR: Olguların eş zamanlı çekilmiş olan aEEG ve cEEG’leri karşılaştırıldığında, aEEG skoru (0-13 puan arası) ile cEEG gradeleri (Grade 0-3) arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı (p<0,05). Amplitüd EEG ile 15 olguda nöbet tespit edildi. Amplitüd EEG’de nöbet tespit edilen olguların 8’inde (%53) nöbet tespiti yapıldığı sırada klinik nöbet aktivitesi yoktu. Amplitüd EEG kaydı sırasında 11 nöbet gelişti ve bunun 7’si tespit edildi (sensitivite %63.6, pozitif prediktif değer %46,6). Klinik nöbeti olan olguların aEEG skoru 4.26±3.17, nöbeti olmayan olguların skoru ise 6.29±2.6 olarak saptandı. Amplitüd EEG’de nöbeti tespit edilemeyen olgulardan biri miyoklonik nöbeti olan bir olguydu, diğer ikiside 15-20 saniye süreli kısa nöbetleri olan olgulardı.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Akut beyin hasarlı yenidoğanlarda gelişebilecek elektrografik nöbetlerİ ve elektrofizyolojik değişiklikleri takip edebilmek için aEEG ile monitörizasyon önerilir. Amplitüd EEG zemin ritmini saptamada cEEG ile benzer sonuçlar vermiştir, kolay ve alternatif bir yöntemdir. Ancak amplitüd EEG’nin nöbeti tespit etmedeki duyarlılığı daha düşüktür, özellikle kısa süreli nöbetler sadece aEEG ile yapılan kayıtlarda atlanabilir. Bu nedenle klinik nöbet şüphesi olduğunda bunun cEEG ile doğrulanması uygun olacaktır.

INTRODUCTION: There are many risk factors that cause significant neurologic damage at term and preterm infants who need intensive care. For these patients brain injury prevention have become the main goal of the modern neonatalogy. Observing brain functions in newborns with EEG may be helpful for the determination of these patients who have increased risk factors for neurologic morbidity. The aim of this study is to compare the results of the synchronous amplitude EEG(aEEG) and conventional EEG(c EEG) in these cases with newborn encephalopathy.
METHODS: Fifty two preterm cases (27 term, 25 preterm) who admitted to Ege University, Medicine Faculty Pediatrics Department Newborn ICU with possible neurological risk thus, with a neonatal encephalopathy, neurologic disturbance, or with severe respiratory distress syndrome (RDS) were included. Amplitude EEG was performed for 24-48 hours. Amplitude EEG was assessed by a neonatalogist with Burdjalov scoring system. The results of simultaneously performed amplitude EEG and conventional EEG were compared.

RESULTS: The results of synchronous aEEG and cEEG were compared and there was significant difference between aEEG scores (between 0-13 point) and cEEG grade(grade 0-3)(p<0.05). Amplitude EEG detected seizures in 15 cases. There was no clinical seizure activity noted in 8(53%) of the cases during aEEG. Clinical seizures developed in 11 patients throughout aEEG recordings and 7 of these were detected (sensitivity 63.6%, positive predictive value 46.6%). It was assessed that the aEEG score of the patients who had clinical seizures was 4.26±3.17, the score of the cases who had no seizures was 6.29±2.6. The missing seizures in aEEG were myoclonic and brief seizures.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Monitorization with aEEG is suggested in newborns with acute brain injury to follow up the electrophysiological seizures and electrophysiological alterations. Amplitude EEG gave the similar results with cEEG in detection of background rhytm. It is an easily applicable and alternative method. However the sensitivity of aEEG in detecting seizure activity is low, particularly the brief seizures can be missed by using aEEG alone. Therefore in suspicion of clinical seizure activity, it should be confirmed by cEEG.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bebek ölüm hızı bir ülke ya da bölgenin sağlık düzeyi hakkında bilgi veren önemli sağlık göstergelerinden biridir. Çalışmada 2012-2013 yılı Edirne İli bebek ölümlerinin nedenlerinin belirlenmesi, etkileyen faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı türde olan bu çalışma retrospektif olarak yapılmış olup, ölen bebekler için Bebek Ölümleri İl Ön İnceleme Komisyonu kayıtları değerlendirmeye alındı. Bebeklerin ölüm nedeni ve önlenebilirlik durumu belirlendi. Veriler SPSS 20.0 paket programında değerlendirilmiş olup, istatistiksel analizde yüzdelik ve ki-kare testi kullanılmış; p<0,05 düzeyi anlamlı kabul edilmiştir.
BULGULAR: Bebek ölüm hızı 2012 yılında binde 8,3, 2013 yılında binde 7,5 olarak bulunmuştur. Temel ölüm nedenlerine bakıldığında prematüre-immatürite %39,4 (n=26), konjenital anomaliler-sendromlar %13,6 (n=9), konjenital kalp hastalığı %12,1 (n=8) oranlarıyla ilk üç sırada yer almaktadır. Bebek ölümlerini %86,4’ü (n=57) önlenemez, %9,1’i (n=6) önlenebilir sebeplerle meydana gelmiş olup, 2 olguda karar verilememiştir, il dışında ölen 1 olguda veri bildirilmemiştir. Ölüm nedeni önlenemez olan bebeklerin %59,6’sı (n=34) erken neonatal dönemde, önlenebilir olan bebeklerin %100’ü (n=6) postneonatal dönemde ölmüş olup anlamlı fark saptanmıştır (p<0,05). Gebelik süresi, doğum ağırlığı azaldıkça önlenemez ölüm nedeni sıklığı artarken, gebelik süresi, doğum ağırlığı arttıkça önlenebilir ölüm nedeni sıklığı artmakta olup anlamlı fark saptanmıştır (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ülkemizde ve ilimizde bebek ölümlerinin önemli kısmını yenidoğan ölümleri oluşturmaktadır. Prematüreliğin azaltılması, perinatal bakımın geliştirilmesi, prematüre bebeklerin bakılacağı yenidoğan yoğun bakım ünitelerinin personel ve teknik açısından geliştirilmesi, konjenital kalp hastalıklarının tıbbi ve cerrahi tedavilerinin yapılabileği merkezlerin sayılarının arttırılması, yaşamla bağdaşmayan konjenital anomalilerin gebelikte saptanıp, terminasyonun sağlanması bebek ölüm hızının azaltılmasını sağlayacaktır

INTRODUCTION: Infant mortality rate is one of the important medical indicators of the quality of health services provided in a country or region. The goal of the study is to detect causes of the infant mortality in Edirne province in 2012 and 2013 and investigate the factors that affect infant mortality rate.
METHODS: This descriptive study was carried out retrospectively and authors examined Infant Mortality Provincial Preliminary Examination reports for babies. Causes of mortality and preventability were examined. Analyzed on SPSS 20.0 program, percentage and chi-square test were used in statistical analysis and p<0,05 level was accepted as significant.
RESULTS: Infant mortality rate was found 8,3 per thousand in 2012 and 7,5 per thousand in 2013. The first three causes of mortality and their percentages were prematurity-immaturity %39,4 (n=26), congenital anomalies-syndromes %13,6 (n=9) and congenital heart diseases %12,1 (n=8). %86,4 of child deaths (n=57) occurred due to unpreventable causes and %9,1 (n=6) occurred due to preventable causes while no decision could be made in 2 cases and no data was reported in 1 stillbirth case.%59,6 (n=34) of the babies whose mortality causes were unpreventable died at early neonatal period while %100 (n=6) of the babies whose mortality causes were preventable died at post-neonatal period and no significant difference was detected (p<0,05). Rate of unpreventable causes increased as gestational age and birth weight decreased while rate of preventable causes increased as gestational age and birth weight increased and a significant difference was detected (p<0,05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Neonatal deaths comprise vast majority of infant mortality cases in our country and worldwide. Decreasing prematurity, improving perinatal care, developing staff and technical requirements of newborn intensive care units, increasing the number of centers to give medical and surgical care for congenital heart diseases, terminating congenital anomalies during pregnancy will help dropping infant mortality rate.

GİRİŞ ve AMAÇ: Gastrointestinal sistem malformasyonu (GİSM) olan yenidoğanlarda doğumsal kalp hastalıklarının (DKH) sıklığını ve dağılımını saptamak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizin, yenidoğan cerrahisiyoğun bakım ünitesinde GİSM nedeniyle opere
edilen ve kardiyolojik inceleme yapılan ardışık 32 yenidoğan hastanın kayıtları retrospektif
olarak incelenerek, GİSM olan yenidoğanlarda DKH insidansı araştırılmıştır.

BULGULAR: GİSM saptanan, yaşları 1 ile 35 gün arasında değişen ardışık 32 hasta değerlendirildi. Yaş ortalamaları 5.29 gün bulundu. Olguların 15'i (% 46) erkek ve 17'si (%54)  idi.Hastalarda en sık görülen GİSM olan 13/32 (%40,6) özofajiyal atrezi/ trakeoözofajiyal fistül idi. Bu olguların birinde anal atrezi de mevcuttu. İkinci sıklıkta görülen anomali 7/32 (%21,9) anal atrezi idi. Üçüncü sıklıkta 6/32 (%18,8) diyafragma hernisi idi. Bu en sık görülen üç anomaliyi iki omfolosel olgusu ve birer hasta ile pilor stenozu, jejunal atrezi, duodonal atrezi ve Hirshsprung izlemekte idi.
DKH gözlenen hasta sayısı 20/32 (%62,5) olup; bunun da  11'i (%55) erkek ve  9'u (%45) kız idi. Dokuz patent foramen ovale (PFO), 1 patent duktus arteriosus (PDA) ve Ekokardiyografisi normal olan 2 olgu normal olarak kabul edildi.

TARTIŞMA ve SONUÇ: GİSM olan yenidoğanlarda anlamlı oranda DKH'a daha sık rastlanılmaktadır. Bu hastalar, erken cerrahi müdahale gerektirdiği için, patolojik fizik muayene bulgusu olmasa
bile, DKH açısından araştırılarak  ekokardiyografi ile değerlendirilmelidirler. GİSM olan Türk toplumunda DKH prevalansını saptamak için daha büyük hasta serilerine ihtiyaç vardır.  

INTRODUCTION: To determine the incidence, and distribution of congenital heart diseases (CHD) in newborns with gastrointestinal system malformations (GISM).
METHODS: The medical files of 32 successive newborns who were operated in the surgical intensive care unit of our hospital because of GISM, and undergone cardiologic examinations were retrospectively reviewed, and the incidence of CHD in newborns with GISM was investigated.
RESULTS: A total of 32 patients with GISMs whose ages ranged between 1, and 35 days (median, 5.29 days) were evaluated. Our study population consisted of 15 (46%) male, and 17 (54 %) infants.Esophageal atresia/tracheoesophageal fistula was the most frequently seen GISM (n=13;40.6 %). On of these cases had anal atresia. Anal atresia was the second most frequently seen anomaly (n=7;21.9 %), followed by diaphragmatic hernia (n=6; 18.8 %). These most frequently seen three diagnoses were followed by omphalocele (n=2), and pyloric stenosis, jejunal atresia, duodenal atresia, and Hirshsprung’s disease (for all, n=1).
In 20 (20/32; 62.5 %) patients CHD was observed. Eleven male (55 %), and 9 (45 %) female patients had CHD. These patients were diagnosed as patent foramen ovale (PFO; n=9), patent ductus arteriosus (PDA; n=1), while 2 cases had normal echocardiographic findings.

DISCUSSION AND CONCLUSION: CHDs are more frequently, and significantly encountered in newborns with GISM. Since these patients require early surgical intervention, even any abnormality during physical examination is not found, they should be evaluated by means of echocardiographic examinations as for the presence of CHD. To determine the prevalence of CHD in Turkish population with GISM, larger scale patient series should be screened.

GİRİŞ ve AMAÇ: Ailevi Akdeniz ateşi (AAA) tekrarlayan serozit ve ateşle karakterize bir oto-inflamasyon sendromudur. Hastalık klinik bulguları ile genellikle kolaylıkla tanınabilmekle birlikte özellikle çocuk yaş grubunda tanı koymakta zorluklar yaşanabilmektedir. Yağ asidi oksidasyon defektleri ve porfiryalar tekrarlayan kas ve karın ağrısına neden olabilmektedir. Türkiye’de yüksek akraba evliliği nedeniyle hem doğumsal metabolik hastalıklar hem de AAA sık görülmektedir. Çalışmamızda amacımız Türkiye’deki AAA hastalarının ayrıcı tanısına girebilecek olan doğumsal metabolik hastalıkların saptanmasıdır
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ailevi Akdeniz ateşi tanısıyla takip edilen 174 hasta çalışmaya alındı. Tüm hastalardan tandem M/S yöntemiyle asil-karnitin düzeylerinin çalışılması için parmaktan kuru kan örneği alındı. Tüm hastalardan taze idrar örneği ışıktan korunarak alındı ve idrarda porfobilinojen tayini yapıldı. İlk testlerinde patolojik bulgu saptanan hastalardan ileri araştırma amaçlı idrar organik asit analizleri veya idrar porfirin metabolitleri çalışıldı. Çalışmamıza kontrol grubu olarak 50 sağlıklı çocuk alındı.
BULGULAR: Çalışmaya alınmış 174 hastanın hiçbirisinde porfiri saptanmadı ancak Multipl acil-CoA dehidrogenaz eksikliği olan bir hasta saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamız sonucunda çocuk AAA hastalarında rutin porfiri araştırmasına gerek olmadığı ancak ülkemiz gibi genişletilmiş yenidoğan taramasının yapılmadığı ve akraba evliliği oranı yüksek olan ülkelerde tandem M/S ile asil karnitin analizinin AAA hastalarında ayırıcı tanıda faydalı olabileceğini düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: Familial Mediterranean fever (FMF) is an autosomal recessive auto-inflammatory disease, presenting with recurrent episodes of fever and polyserositis. Mitochondrial fatty acid oxidation disorders and porphyrias can present with periodic abdominal and muscle pain. The aim of the present study is determine the inherited metabolic disorders in differential diagnosis of Turkish pediatric FMF patients.
METHODS: 174 patients who were diagnosed as FMF enrolled the study. In all patients, a fasting dry spot blood sample was taken for acyl-carnitine analyses by tandem mass spectrometry. Fresh, light-protected spot urine test was performed for porphobilinogen screening. Second-tier test with urine organic acid analysis and urine porphyrin metabolites were performed if pathologic findings were detected in acyl-carnitine profile or in porphobilinogen screening, for confirmation.
RESULTS: Of the 174 patients diagnosed with FMF, none of our patients was diagnosed with porphyria; one patient with multiple acyl-CoA dehydrogenase deficiency was detected during the study.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our data revealed that screening for porphobilinogen for pediatric FMF patients is unnecessary, but an investigation of tandem mass based acyl-carnitine analyses can be helpful for the differential or additional diagnosis of FMF in developing countries that does not have nationwide expanded newborn screening programme.

Acinetobacter spp. have emerged as important nosocomial pathogens in recent decades because of the increase in incidence of antibiotic-resistant strains. The majority of Acinetobacter spp. are A. baumannii, followed by A. lwoffii. A. junii accounts for less than 1 % of isolates. Acinetobacter junii is a gram-negative, non-fermentative cocobacillus, that might cause bacteremia, especially in immunocompromised patients and newborns. This article described an mini epidemic of Acinetobacter junii that has been experienced in a neonatal intensive care unit, and taken measures to control it.
Clinical signs of sepsis were observed in eight of 15 infants who were treated in the neonatal intensive care unit. Acinetobacter junii were isolated in six infants. Isolates were from blood cultures of five patients and in addition one from the blood and the cerebrospinal fluid cultures of the same patient. Two preterm and five late preterm babies were affected from epidemic. A 25 week old preterm baby died because of septic shock at the fifth hour of his treatment. All infants affected by the epidemic had been fed parenterally with the same amino acid solutions and lipid emulsions. Seven infants who did not develop the infection, were not taken any parenteral solution. Aminoacid and lipid solutions, which were used for every infant, were first blamed for this rapidly spreading epidemic.
The following outbreak control strategies were implemented: reinforcement of hand hygiene and contact precautions, investigation of environmental contamination, active surveillance, and isolation of A. junii -positive patients.

Acinetobacter türleri antibiyotik dirençli suşların görülme sıklığında artış nedeniyle son yıllarda önemli bir hastane kaynaklı patojen olarak ortaya çıkmaktadır. Acinetobacter türlerinin çoğunluğunu A. baumannii, ardından izolatların %1’inden azını A. lwoffii., A. junii oluşturmaktadır. Acinetobacter junii özellikle immun yetmezlikli hastalarda ve yenidoğanlarda bakteriyemiye neden olabilen gram negatif, non-fermentatif bir kokobasildir. Bu yazıda yenidoğan yoğun bakım ünitesinde tecrübe edilmiş bir Acinetobacter mini epidemisi ve onu kontrol altına almak için alınmış tedbirler tanımlanmıştır.
Yenidoğan yoğun bakım kliniğinde tedavi gören 15 bebeğin sekizinde sekiz saatlik bir süreçte sepsis klinik bulguları gözlendi. Altı bebekte Acinetobacter junii izole edildi. İzolasyonların beşi kan kültüründen biri ise aynı hastaya ait kan ve beyin omurilik sıvısı (BOS) kültüründendi. İki preterm ve beş geç preterm bebek salgından etkilendi. Olgulardan 25 haftalık olan preterm bebek septik şok nedeniyle tedavinin beşinci saatinde kaybedildi. Salgından etkilenen tüm infantlar aynı aminoasit solüsyonu ve lipid emülsiyonlarıyla parenteral olarak beslenmekteydi. Serviste izlenen ve enfeksiyon geliştirmeyen yedi infant ise aminoasit ve lipid solüsyonu almayan olgulardı. Hızlı yayılan epidemi için öncelikle etkilenen infantların tümünün almakta olduğu aminoasit ve lipid solüsyonları suçlandı.
Aşağıdaki salgın kontrol stratejileri uygulandı: El hijyeni ve temas önlemlerinin güçlendirilmesi, çevresel kontaminasyonların araştırılması, aktif sürveyans ve A. junii pozitif hastaların izolasyonu.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma çocukluk döneminde solunum yolu enfeksiyonu geçiren çocukların annelerinin başvurdukları alternatif tedavi uygulamalarını belirlemek amacı ile yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı olarak planlanan çalışmanın evrenini Bandırma ilçe merkezinde bulunan aile sağlığı merkezlerine solunum yolu enfeksiyonu şikayetleri ile başvuran çocukların anneleri; örneklemini ise aile sağlığı merkezlerine başvuran ve araştırmaya katılmayı kabul eden 220 çocuğun annesi oluşturmuştur. Araştırma verileri araştırmacılar tarafından hazırlanmış anket formu kullanılarak anneler ile yüz yüze görüşülerek toplanmıştır. Veriler; SPSS 19.0 istatistik paket programı kullanılarak, sayı-yüzde dağılımları ve ki-kare testi ile değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Araştırma kapsamına alınan annelerin %60,9’unun 21-30 yaş aralığında olduğu, çocukların %50,5’inin erkek, %49,5’inin ise kız olduğu belirlendi. Alternatif tedavi uygulamalarına başvuru sıklığı sorgulandığında %38,2’sinin bazen ve %29,1’inin ise çoğunlukla tercih ettiği belirlendi. En sık yapılan uygulamaların ateşi düşürmek için ılık duş uygulaması (%47,7), öksürüğü azaltmak için bal (zencefil, vb) vermek (%51,8), burun tıkanıklığında tuzlu su ile yıkama (%32,3) olduğu belirlendi. Annelerin alternatif tedavi uygulama sıklıkları ile annelerin eğitim durumları (p: 0,597) ve yaşları (p: 0,191) arasında istatiksel yönden bir anlamlılık gözlenmedi. Çalışmaya katılan annelerin %77,7’si çocuklarına uyguladıkları alternatif tedavi yöntemlerinin zararı olmadığını; %95,5’i ise bu uygulamaların yan etkilerinin olmadığını belirtiler.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Annelerin çocukları solunum yolu enfeksiyonu geçirdiğinde bazı alternatif tedavi yöntemlerine başvurdukları görülmüştür. Aileler alternatif tedavi yöntemlerinin uygun seçimi ve yanlış seçimler sonrasında oluşabilecek olumsuz etkiler konusunda bilgilendirilmelidir.

INTRODUCTION: This study was carried out in order to determine the alternative treatment practices used by mothers of children who had respiratory tract infection during their childhood period.
METHODS: The population of the study, planned as descriptive, was composed of mothers of children who applied to family health centres in Bandirma town centre for respiratory tract infection, and the sample of the study was composed of mothers of 220 children who applied to family health centre and accepted to participate in the study. The data was collected using the questionnaire form prepared by the researchers via face-to-face interviews and evaluated with SPSS 19.0 statistical package program using number-percentage distribution and chi-square test.
RESULTS: It was found that 60.9% of the mothers were aged between 21 and 30, and 50.5% of the children were boys and 49.5% of them were girls. Also, 38.2% of the mothers sometimes used alternative treatment practices and 29.1% of them usually preferred to use these methods. It was also determined that the mostly used practices were warm shower to bring the fever down (47.7%), feeding with honey (ginger etc) to minimize coughing (51.8%), cleaning nasal passages with saltwater (32.3%). There was not a statistically meaningfulness between the mothers’ frequency of using alternative treatment practices, their educational status (p: 0.597) and ages (p: 0.191) 77.7% of the participant mothers stated that these alternative methods were not harmful and 95.5% of them stated that these methods did not have any adverse effects.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It has been seen that some mothers use alternative treatment methods when children have respiratory tract infection. Families should be informed about selecting the appropriate alternative treatment methods and possible adverse effects that may result from these false choices.

INTRODUCTION: ECG is the most commonly used method for determining the cardiovascular disease. The aim of this study is to assess the ECG knowledge levels of pediatric physician assistants and interns and to determine that how often the ECG education should be given in medical education.
METHODS: This study was carried out in the Children’s Hospital of Ege University Medical Faculty within 2009– 2010 education-year. 24 pediatric assistants and 35 rotating interns were included. They were asked to complete a questionnaire in 20 minutes. After this pre-training evaluation, electrocardiology training was provided for both groups by a lecturer from pediatric cardiology department. After the training, the same test was presented to participants at one month and at one year.
RESULTS: Of the assistants 16 (69.5%) were females and 7 (30.5%) were males. 17 (73.9%) of the assistants were Turkish citizens, 6 (26.1%) were foreign nationals. 3 (13%) of the assistants were one-year assistants, 8(34.7%) were two-year assistants, 6 (26%) were three-year assistants and 6 (26%) were four-year assistants. The total correct findings ratios in both groups were significantly lower than the expected. The most frequently recognized ECG patterns were the normal ECG and sinus tachycardia. Respiratory arrhythmia and SVT were the most frequently misinterpreted ECG patterns.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Duration of ECG training in medical education and pediatric residency should be enhanced and clinical practice should be expanded by the use of different methods to accurate ECG interpretation.

Methemoglobinemi(MH), methemoglobin (Met-Hb ) konsantrasyonunun >1% olması olarak tanımlanmaktadır. MetHb, hemoglobin yapısındaki demirin okside olarak ferröz (Fe2+) formdan, ferik (Fe3+) forma dönüştüğü hemoglobinin anormal bir formudur. MetHb, oksijeni bağlayıp taşıyamadığı için, düzeyinin yükselmesiyle ağır klinik semptomlar görülür.
Bu yazıda sünnet öncesinde prilokain kullanılıp, methemoglobinemi gelişen 4 olgu sunulmuştur.

Methemoglobinemia (MH) is defined as blood methemoglobin (Met-Hb ) concentration >1%. Met-Hb is an abnormal form of hemoglobin in which iron is oxidized from the ferrous (Fe2+) to the ferric state (Fe3+). Since Met-Hb cannot bind and transport oxygen, increased levels of Met-Hb are associated with clinically severe symptoms.
In this study, we presented 4 case of methemoglobinemia developed after the administration of prilocaine prior to circumcision procedure.

Harlequin İktiyozis; fetal derinin aşırı kalınlaşması ile karakterize genodermatozdur. Otozomal resesif konjenital iktiyozların en şiddetli formudur. Masif, boynuzsu kabuk ve pullanmalar ile tüm vücut cildi etkilenir. Harlequin İktiyozis ölümcül seyredebilmektedir. Uygun topikal tedavi, yoğun bakım desteği ve acitretin tedavisi ile hastaların kaderi değişmektedir. Acitretin ile başarılı şekilde tedavi edilen bir olgu sunulmaktadır.

Harlequin ichthyosis is a genodermatosis characterized by an extreme thickening of the fetal skin. It is the most severe form of autosomal recessive congenital ichthyosis. Massive, horny shell of dense scales and contraction abnormalities of the eyes, ears and mouth are main characteristic features of the affected newborns. Harlequin ichthyosis was uniformly fatal. Intense supportive care with appropriate topical treatment and systemic retinoid therapy in the neonatal period changed the fate of patients. Here, we representing a Harlequin ichthyosis case which is successfully treated with acitretin.

Hidrops fetalis (HF), yaygın cilt ödemi, plevral efüzyon, perikardiyal efüzyon, asit, polihidroamnios gibi anormal fetal sıvı kolleksiyonlarının iki veya daha fazlasının bulunması olarak tanımlanır. Bu durum immün veya non-immün aracılı süreçlerin sonucu olabilir. Son yıllarda daha sıklıkla non-immun şekli görülmektedir. Non- immun hidrops fetalis (NİHF), etiyolojisinde kromozom anomalileri, kardiyak yapısal malformasyonlar, aritmiler, fetal anemi ve TORCH (Toxoplazma, Parvovirüs B19, Rubella, Sitomegalovirüs, Herpes Simpleks) enfeksiyonlarını içeren mortalitesi yüksek bir tablodur. Bu yazıda down sendromlu ve non-immun hidrops fetalis ile doğan ve yaşayan preterm bir olgu sunulmuştur.

Hydrops fetalis (HF) is defined as the presence of two or more abnormal fetal fluid collections, such as extensive skin edema, pleural effusion, pericardial effusion, ascites and polyhydramnios. This situation might be the result of immune or nonimmune-mediated process. Non-immune type is seen more frequently in recent years. The etiology of the non-immune hydrops fetalis (NIHF) which is a condition of high mortality rates, includes chromosomal abnormalities, cardiac malformations, arrhythmias, fetal anemia and TORCH (Toxoplasmosis, Rubella, Cytomegalovirus, Herpes Simplex viruses, Human Parvovirus B19) infections. İn this paper, a living preterm infant who has Down Syndrome and non-immune hydrops fetalis and survived the neonatal period is presented.

Hemitrunkus pulmoner arter dallarından birinin çıkan aortadan kaynaklandığı nadir bir konjenital anomalidir. Sol hemitrunkus sağ hemitrunkusa daha az görülmektedir. Bu makalede doğumu takiben ikinci haftada ilerleyici solunum sıkıntısı ortaya çıkan yenidoğanda izole sol hemitrunkus olgusu sunuldu. Yirmi bir günlük hastada kondüit gereksinimi olmadan ana pulmoner artere uç-yan anastomoz ile tam düzeltim sağlandı. Pnömoni nedeniyle uzun entübasyon süresi sonrası, hasta postoperatif 17. günde taburcu edildi.

Hemitruncus is an uncommon congenital defect in which a pulmonary artery branch originates abnormally from the ascending aorta. Left hemitruncus is less common than a right hemitruncus. In this report, we present an isolated left hemitruncus in a neonate who show progressive respiratory distress in the second week following delivery. At 21 days of age, the patient underwent total surgical correction of the defect, during which a direct end-to-side anastomosis to main pulmonary artery without conduit interposition was employed. After a prolonged intubation period with pneumonia, the patient was discharged from hospital on the 17th postoperative day.

Fetal plevral efüzyon primer veya sekonder olarak tüm gebeliklerin 1: 10 000-1: 15 000’inde görülen nadir bir durumdur. Ultrasonla antenatal ya da doğumdan sonra herhangi bir zamanda saptanabilir. Klinik seyri oldukça değişkendir. Tek taraflı minimal efüzyonlar stabil seyredebilir ve kendiliğinden gerileyebilirken nadir vakalarda geniş sıvı birikimleri olabilir. Etyolojinin belirlenmesi daha sonraki takipler açısından önemlidir. Burada başarılı bir şekilde tedavi edilen supraventriküler taşikardinin neden olduğu fetal plevral efüzyonlu yenidoğan olgusu sunulmuştur.

Fetal pleural effusions can be primary or secondary, with an estimated incidence of1: 10,000–15,000 pregnancies. Pleural effusion may occur at any time during the neonatal period, at birth, or antenatally, diagnosed by ultrasound. The clinical course is unpredictable. Where as smaller unilateral effusions might remain stable or even regress, this is rare incases with larger collections. Precise diagnosis of the etiology is important for subsequent management. Here in we present a succesfully treated newborn with isolated congenital pleural effusion which was associated with supraventricular tachycardia.