Çocuklarda üst solunum yolu enfeksiyonuna sık olarak rastlanmaktadır. Hastalığın klinik özellikleri ve seyri erişkindekinden oldukça farklıdır. Üst solunum yolu enfeksiyonu genel olarak komplikasyonsuz iyileşmekle birlikte, semptomların hızla düzeltilmesi komplikasyonları önlemek amacı ile önerilmektedir. Reçetesiz satılmakta olan ilaçlara yüksek miktarda para harcanmaktadır. Klinik çalışmalara ait meta analiz sonuçları, bu ilaçların tedavide etkin olmadıkları yönündedir. Bu derleme çocuklarda soğuk algınlığının epidemiyoloji, patogenez, klinik özellikler, tanı ve tedavi sürecini özetlemektedir.

Infections of the upper respiratory tract are very common in children. Clinical features and patterns of disease are different from those in adults. Although infections of the upper respiratory tract often resolve completely without complications, treatment is indicated where it can achieve more rapid resolution of symptoms and prevent the complications. Vast amounts of money are wasted on over-the-counter products for colds. Clinical trials have confirmed their lack of efficacy. This review summarizes the epidemiology, pathogenesis, clinical features, diagnosis and treatment of common cold in children.

AMAÇ: Glikojen Depo Hastalığı Tip I’de görülen hipertrigliserideminin ateroskleroza yol açmadığı gösterilmiştir. İnsan intersellüler adezyon molekülü tip I’in ateroskleroz ve postprandial hipertrigliseridemi ile bağlantısı belgelenmiştir.
YÖNTEMLER: Sunulan çalışmada 35 Glikojen Depo Hastalığı Tip I hastanın ve 35 sağlıklı kontrol bireyin İnsan intersellüler adezyon molekülü tip I geni için Glu241Arg polimorfizm çalışması yapılmıştır.
BULGULAR: Bulgularda GG genotipinde Glikojen Depo Hastalığı Tip I hastalarında sağlıklı kontrollere göre anlamlı bir yükseklik saptanmıştır. Ayrıca, GG genotipinin Glikojen Depo Hastalığı Tip I hastaların trigliserid düzeyleri ile anlamlı korelasyonu gözlenmiştir.
SONUÇ: Bu veriler doğrultusunda Glikojen Depo Hastalığı Tip I hastalarında GG genotipin ateroskleroz açısından koruyucu olabileceği düşünülmüştür.

OBJECTIVE: Glycogen storage disease type I disease is characterized with hypertriglyceridemia which does not lead to atherosclerosis. The human intercellular adhesion molecule-1 gene has been shown to be affected in atherosclerosis and postprandial hypertriglyceridemia.
METHODS: In the present paper, the authors genotyped the Glu241Arg polymorphism in the intercellular adhesion molecule-1 gene in 35 patients with Glycogen storage disease type I and 108 healthy controls.
RESULTS: The results indicated a significant decrease in the frequency of the GG genotype in Glycogen storage disease type I patients compared to healthy controls. In addition, a significant correlation between the GG genotype and triglycerides levels was seen in Glycogen storage disease type I patients.
CONCLUSION: It is thus concluded that the GG genotype could protect Glycogen storage disease type I patients towards the development of atherosclerosis.

AMAÇ: Çocukluk çağında iştahsızlık sık bir yakınma olup, organik ya da patolojik nedenlere bağlı olabilir. Uzun süreli iştahsızlık büyümeyi etkileyebilmekle birlikte aileleri sıkıntıya sokan bir durumdur. Bu çalışmada iştahsızlık yakınmasıyla polikliniğe getirilen okul çağı çocuklarında vücut ölçümleri ile aile algısı karşılaştırıldı.
YÖNTEMLER: Çalışmaya daha önce en az 2 kez iştahsızlık şikayetiyle polikliniğe getirilen ve altta yatan organik neden saptanmayan, bilinen hastalığı olmayan 105 çocuk (6-15 yaş) dahil edildi. Aileler tarafından çalışmaya spesifik hazırlanmış demografik özellikleri ve süt çocukluğu dönemindeki beslenme özelliklerini içeren anket dolduruldu. Hastaların antropometrik ölçümleri alınarak vücut kitle indeksleri hesaplandı. Vücut kitle indeksi persantil değerleri normalin altında ve normal olan hastalar karşılaştırıldı.
BULGULAR: Ortalama yaşı 8.2±1.9 yıl olan 105 hasta (51 erkek, 54 kız) çalışmaya dahil edildi. Hastaların ortalama vücut kitle indeks değerleri 15.2±1.5 idi. Vücut kitle indeksi persantil değerine göre % 65,7 (n=69) hasta normal, % 30,5 (n=32) hasta düşük ağırlıklı olup, % 3,8 (n=4) hasta ise fazla kilolu idi. Bu hastaların demografik ve süt çocukluğundaki beslenme özellikleri karşılaştırdığında fark saptanmadı.
SONUÇ: Çocuklarının büyüme konusunda ebeveynlerin algısı pek çok faktörden etkilenir ve genellikle gerçeği yansıtmaz. Bu çalışmada, iştahsızlık şikayeti ile getirilen çocukların büyük kısmının vücut kitle indeksi persantil değerlerinin yaşına göre normal aralıkta olmasına rağmen yaklaşık üçte birinin zayıf olduğu görüldü. Organik bozukluk saptanmayan, normal fizik muayene bulguları olan hastalarda aile algısının göz ardı edilmemesi gerektiğini düşünmekteyiz.

OBJECTIVE: Poor appetite is a common symptom in childhood that can either be organic or nonorganic. Prolonged poor appetite may affect children’s growth negatively. However picking at or refusing to eat stresses parents out. In this study, we aimed to investigate the relationship between parental perception of their child’s body measurements and appetite in school-age children who were admitted to the outpatient clinic with the complaint of sustained poor appetite.
METHODS: A total of 105 school-age children (6-15 years old) with the complaint of poor appetite investigated several times previously and with no organic reason found were included in the study. The study was conducted with a questionnaire that was filled out by parents recording demographics. Anthropometric measurements including body weight and height were measured by the same researcher. Body mass index was calculated and BMI-for-age was determined. Patients with normal BMI percentile values and patients with low BMI percentile values were compared.
RESULTS: 105 children (M/F: 51/54) with a mean age of 8.2±1.9 years were studied. Mean body weight and height of children were 23.8±5.7 kg and 124.1±11.6 cm, respectively. Mean BMI of children was 15.2±1.5. According to BMI percentiles 65.7% (n=69) of children were normal weight, 30.5% (n=32) were underweight, and 3.8% (n=4) were overweight. When compared in terms of BMI percentiles no difference was found between groups.
CONCLUSION: Perception of the parents about their children’s growth is influenced by many factors and usually did not reflect the facts. In our study, we found that majority of children with poor appetite were in normal weight range according to BMI percentile, nevertheless nearly one third of children were underweight, a fact that should not be ignored.

Amaç: Türkiye’de lisansüstü çalışmalarda çocuk suçluluğunun yerini incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte olan bu çalışmada, Yüksek Öğretim Kurumu’nda “Çocuk suçluluğu” ve “Çocuk ve suç” anahtar kelimeleri ile 2000-2014 yıllarına ait lisansüstü çalışmalar incelenmiş ve 48 çalışmaya ulaşılmıştır. Tam metnine ulaşılan lisansüstü tezlere (n=31) ait bulgular sayı ve yüzde olarak verilmiştir.
Bulgular: Çocuk suçluluğuna yönelik lisansüstü tezlerin %90.3’ü (n=28) yüksek lisans tezi olup, bu konuya yönelik yalnızca üç doktora tezine rastlanmıştır. Çalışmaların büyük çoğunluğu (n=15) Sosyal Bilimler Enstitüsü öğrencileri tarafından yapılmıştır. Bu konuya, 2006 yılında yapılan ilk çalışmayı takiben, son altı yıldır daha çok yer verildiği (%70.9) ve tezlerin ağırlıklı olarak İç Anadolu ve Marmara Bölgesi’nde (%44.4) yapıldığı belirlenmiştir. Tezlerde veri toplama yöntemleri olarak anket ve gözlem yöntemi kullanılmıştır. Ulaşılan tezlerin tamamının tanımlayıcı nitelikte olduğu ve bu konuya yönelik deneysel çalışma olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Yüksek lisans tezlerinin konulara göre çeşitlilik gösterdiği, master tezlerinde genel olarak çocuk suçluluğunun nedenleri (kentleşme ve sosyo-ekonomik faktörler) incelenirken, doktora tezlerinde toplumsal nedenler, çocuk istismarı olguları ve okul nedenli faktörler ele alınmıştır.
Sonuç: Özellikle doktora çalışmalarında olmak üzere lisansüstü çalışmalarda Ülkemiz çocuk ve gençlerini suç ve suçluluk sarmalından koruyacak kanıt düzeyi yüksek çalışmaların yürütülmesi önerilir.

Aim: This study aim to examine the place of juvenile delinquency in graduate thesis in Türkiye.
Materials and Methods: This study is descriptive, Institution of Higher Education "juvenile delinquency" and "Children and crime" keywords with graduate thesis examined between the 2000-2014 year and reached 48 of the thesis. Reached full text theses and dissertations (n=31) and number of findings are given as a percentage.
Results: 90.3% of the graduate thesis for juvenile delinquency (n=28) and master's thesis, dissertation, only three were found for this topic. The majority of participants (n=15) were made by the students of Institute of Social Sciences. In this issue, following the first study conducted in 2006, more space was given the last six years (70.9%) and the thesis of mainly Central Anatolia and The Marmara region (44.4%) were determined. Data collection methods were used in the thesis as survey and observation methods. All of the descriptive nature reached thesis and have reached the conclusion that there is no empirical studies on this subject. According to the subject of the master thesis which vary, in general, the causes of juvenile delinquency in the master's thesis (urbanization and socio-economic factors) when examining the social causes of doctoral dissertations, child abuse and school-induced factors are considered.
Conclusion: Especially in graduate thesis including doctoral studies in our country to protect children and young people the level of evidence from crime and delinquency spiral recommended the implementation of higher studies

AMAÇ: Ağız sağlığının sürdürülmesi ve hastalıklarının önlenmesi diş hekimliğinin ana hedeflerindendir. Dolayısıyla bireyin hayatının erken yıllarında başvurduğu sağlık çalışanları ağız içinde çürüğe sebep olabilecek predispozan faktörlerin, gelişimsel bozukluklara yol açan zararlı alışkanlıkların tespit edilmesinde önemli rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı, çocukların doğumdan itibaren başvurduğu uzmanlar olan pediatristlerin ağız diş sağlığı konusundaki bilgi düzeylerinin araştırılmasıdır.
YÖNTEMLER: Hazırlanan anket, Aydın ve İzmir’deki pediatristlere uygulanmıştır. Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Aydın Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi’nde çalışan toplam 256 pediatriste anketler dağıtılmıştır. Bunların içerisinden anket formları tam olarak doldurularak teslim edilen 100 anket çalışma kapsamına alınmıştır.
BULGULAR: Pediatristlerin genel ağız diş sağlığı ile ilgili bilgilerinin orta düzeyde olduğu görülmüştür. Pediatristlerden % 61’i florsuz bölgelrde yaşayan üç aylık tüm bebeklerin flor desteğine ihtiyacı olduğunu bildirmiştir. Fissür örtücü uygulamaları ile ilgili %66’nın bilgisi yoktur.
SONUÇ: Özellikle koruyucu diş hekimliği uygulamaları ile ilgili olarak pediatristlerin bilgilerinin az olduğu görülmüştür.

OBJECTIVE: One of the main objectives of dentistry is maintenance of oral health and prevention of diseases. Evidence increasingly suggests that for successful prevention of caries, preventive interactions must begin within the first year of life. Pediatricians are well positioned to begin this process with an early assessment of oral health. The purpose of this study was to investigate the knowledge of pediatricians about oral and dental health.
METHODS: The questionnaire prepared was applied to pediatricians working in Aydın and Izmir cities. A total of 256 surveys were distributed to the pediatricians working in Dr. Behçet Uz Children Disease and Surgery Training and Research Hospital, Tepecik Training and Research Hospital, Ege University Faculty of Medicine, Adnan Menderes University Faculty of Medicine, Aydın Maternity and Children Hospital. 100 surveys, which were fully filled and returned, were included to the study.
RESULTS: Pediatricians’ knowledge about oral and dental health were found to be moderate. The evaluation showed that 61% of pediatricians reported that a 3-month old baby living in nonfluoridated area needed flouride supplementation. 66% of the respondents does not have information about fissure sealants.
CONCLUSION: Knowledge of pediatricians regarding preventive dentistry applications were found to be inadequate.

AMAÇ: Bu çalışma, hastanede yatarak tedavi görmekte olan çocuk hastaların, erkeklerin hemşirelik mesleğine katılımları ile ilgili görüşlerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Tanımlayıcı olarak yapılmış bu araştırmanın evrenini çocuk servislerinde yatarak tedavi olmakta olan, 7- 12 yaş arası 220 hasta çocuk oluşturmuştur. Veriler araştırmacılar tarafından literatür doğrultusunda hazırlanan bir anket formu ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik hesaplaması ve ki-kare kullanılmıştır.
BULGULAR: : Hastanede yatan çocukların % 64.5’i hemşireliğin bayan mesleği olduğunu, %58.2’si erkek hemşirelerin de olması gerektiğini belirtmişlerdir. Çocukların % 63.6’sı bulundukları hastanede erkek hemşire olduğunu bildiklerini ve %66.4’ü hastaneye yattıklarında öğrendiklerini belirtmişlerdir. Çocuklara göre erkek hemşirelerinin olma nedenleri sorulduğunda %67.3’ü güçlü oldukları için cevabını vermiştir. Çocuklara göre erkek hemşirelerin görevlerinin neler olduğu sorulduğunda %16.4’ü 4’ü hemşirenin görevleri dışındaki görevleri de ( muayene yapmak, ambulansı kullanmak v.s.) belirtmişlerdir. Kız çocukların %22.6’sı ve erkek çocuklarında %4.4’ü, erkek hemşirelerin erkek hastalara bakmak için çalışması gerektiğini belirtmiştir. Çocuğun cinsiyeti ile erkek hemşirelerin çalışmasının nedenleri arasında istatiksel olarak ileri derecede anlamlı bir ilişki saptanmıştır(p<0.000).
SONUÇ: Elde edilen bulgular doğrultusunda hasta çocukların erkeklerin hemşirelik mesleğine katılımlarına ilişkin düşüncelerinin oldukça olumlu olduğu, erkek hemşireler hakkında bilgileri olduğu fakat erkek hemşirenin görevlerini diğer sağlık ekibi üyeleri ile karıştırdığı ve çocukların cinsiyetlerinin erkek hemşirenin çalışma nedenini etkilediği görülmüştür.

OBJECTIVE: This descriptive study aims to determine the opinions of hospitalized pediatric patients about males’ entering a nursing profession.
METHODS: The population of this descriptive study consists of 220 pediatric children (aged 7-12 years) receiving inpatient treatment in pediatric services. Data were collected by the researcher using a questionnaire prepared in accordance with the literature. Percentage and chi- square tests were used for statistical evaluation.
RESULTS: Of the hospitalized children, 64.5% stated that nursing is only a woman’s job whereas 58.2% stated that there should be male nurses in hospitals too. Of the children, 63.6% stated that they have already known that there were male nurses in the hospital and 66.4% stated that they have learned this fact when they were hospitalized. When asked to children that why there should be male nurses, 67.3% replied that “because they are strong”. When they were asked to define the duties of male nurses, 16.4% expressed duties of other healthcare workers such examining the patients and driving ambulances etc. 22.6 % of female and 4.4 of male children stated that male nurses should be employed to provide healthcare for male patients. Statistically significant correlation was observed between children’s gender the necessity for employing male nurses in hospitals (p < 0.000).
CONCLUSION: In accordance with the findings obtained from the study, it was seen that the opinions of pediatric patients regarding males’ entering a nursing profession were quite positive and that they have information about male nurses but they are mistaken about the duties of male nurses (they mistake the duties of male nurses for those of other health care workers). The results also revealed that gender of the children have an influence on the factors affecting the male nurses’ working.

AMAÇ: Bu araştırmada; sokakta çalışan çocukların demografik özellikleri ile depresyon düzeyleri ilişkilerin ortaya konulması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Araştırmanın evrenini Şanlıurfa ilindeki bir ilköğretim okulunda 6, 7 ve 8. sınıfta öğrenim gören 136 öğrenci oluşturdu. Örneklem seçimine gidilmedi, belirtilen sınıflarda öğrenim gören tüm öğrenciler (136 öğrenci) araştırma kapsamına alındı.Araştırma verilerinin toplanmasında Çocuk Tanılama formu ve Çocukluk Depresyon Ölçeği (ÇDÖ) kullanılmıştır.
BULGULAR: Araştırmada çalışan çocukların en fazla yaptıkları işin çıraklık geri kalan kısım ise kağıt ve çöp toplayıcılığı, mendil-çiçek-sakız vb. satıcılığı, ayakkabı boyacılığı, pazarda taşıyıcılık ve tarım işçisi olduğu saptanmıştır. Araştırmada çocukların yaşları ile depresyon puan düzeyleri incelenmiş ve 14 yaş ve üzeri çocuklar arasında depresif belirtiler gösterenlerin oranı %59 olarak belirlenmiştir. Gerçekleştirilen regresyon analizi sonucunda çalışma kapsamında yer alan değişkenlerin (yaş, cinsiyet, anne-baba eğitimi, vb) çalışan çocukların depresyon düzeyleri ile düşük düzeyde (R2=0.323) anlamlı bir etkileşim gösterdiği belirlenmiştir (F=2.134, p=0.013). Kardeş sayısının (p=0.020) ve baba eğitiminin (p=0.010) çalışan çocukların depresyon düzeyleri üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu görülmüştür.
SONUÇ: Sonuç olarak sokakta çalışan çocukların sokakta çalışma nedenlerinin iyi analiz edilip gerekli önlemlerin alınması gerekmektedir. Bu nedenle ailelerle iletişim kurulmalı ve destek programları ile çocuğun daha yetkin olmasını sağlayarak depresyonun ortaya çıkması engellenmelidir.

OBJECTIVE: This study was conducted to determine the connection between demographic features of children and depression.
METHODS: Study population consisted of 136 students in 6th, 7th and 8th grade at an elementary school in Şanlıurfa. Sample selection was not conducted; all students (136) studying in the classes specified were included in the study.During the data collection process, both ‘Depression Scale for Children’ and ‘Form for Child Determination’ are used in the research.
RESULTS: In the study, it was determined that while majority of child labors work as apprentice, others collect paper and garbage, sell paper tissue-flower-gum, etc., shine shoes, do porterage in market places and work as agricultural laborers. In the study, ages and depression levels of children were examined and it was determined that the rate of children aged 14 and above, who showed depressive symptoms, was 59%. As a result of the regression analysis, it was determined that variables of the study (such as age, gender, education of parents) showed a significant interaction (F=2.134, p=0.013) with depression levels of child labors at a low level (R2=0.323). It was observed that number of siblings (p=0.020) and education of father (p=0.010) had a significant effect upon the depression levels of child labors.
CONCLUSION: As a consequence, it is required to analyse the reasons for children to work in streets very well and take necessary precautions. Therefore, families should be contacted and the depression should be prevented by enabling the child to be more competent with the help of support programs.

AMAÇ: Bu araştırma, pediatri öğrencilerinin hem çocuk sevme düzeylerini etkileyen faktörlerin, hem de bakımlarında kolaylaştırıcı faktörlerin belirlenerek eğiticilere ışık tutması amacıyla planlanmıştır.
YÖNTEMLER: Araştırma verilerinin toplanmasında; “Demografik Veri Toplama Formu” ve “Çocuk Sevme Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde yüzdelik, ortalama ve standart sapma, korelasyon ve çoklu regresyon analizi ile kullanılmıştır. Anlamlılık düzeyi 0.05 olarak kabul edilmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 22.43±1.87 olup, cinsiyete göre incelendiğinde öğrencilerin %79.8‘i kızdır ve %90.4’ünün kardeşi vardır. Öğrenciler daha önce çocuk bakma durumuna göre incelendiğinde %61.7’sinin daha önce çocuk bakımında yer aldığı, %95.7’sinin çocuklarla oyun oynamada istekli olduğu ve %80.8’inin ileride çocuk sağlığı kliniklerinde çalışmak istediği bulunmuştur. Çocuk sevme ile kardeş sayısı, çocuk bakma durumu, çocukla oyun oynama ve çocuk servisinde çalışmayı isteme arasında anlamlı bir ilişki belirlenmiştir.
SONUÇ: Çalışmadaki değişkenler çocuk sevme durumunun sadece %52’sini açıklamaktadır. Çocuk sevme durumunu etkileyen diğer faktörlerin belirlenebilmesi için daha geniş örneklemde ve farklı eğitim modelindeki öğrencilerde örnekleme dahil edilerek çalışmanın tekrarlanması önerilir.

OBJECTIVE: This research was planned with the aim of determining factors affecting the level love the child and determining predisposing factors in care on students of the pediatrics and shed light on the educators
METHODS: In gathering the research data; “Demographic Data Collection Form” and “Barnett Liking of Children Scale” were used. The data of the research were evaluated by using percentage calculations, standard deviation, correlation and multiple regression analysis. Significance level was accepted as 0.05.
RESULTS: Average age of the children were 22.43±1.87, 79.8 % of the participant children were female and 90.40% of them have sister/brother. According to examined previously state child care of the students that found 61.7% of involvement in child care before, 95.7's% of the children are willing to play and 80.8% of children want to work in pediatric clinics in the future. A high level of significant difference was detected statistically according to liking of children state with number of sister/brother, parental status, children playing games and want to work in pediatric clinics.
CONCLUSION: It was describing variables in the study that only 52% of liking of children state. The study is suggested to repeat that included larger samples and different educational models in the sample of students for determination of the other factors affecting of liking of children state.

Kazanılmış dil becerilerinin kaybıyla birlikte edinsel afazi ve epileptiform elektroensefalografi ya da klinik nöbetlerle giden Landau-Kleffner sendromu (LKS) ilk olarak 1957 de Landau ve Kleffner tarafından tanımlanmıştır. Genellikle 3 Ila 8 yaş grubu arası çocuklarda başlayan ifade afazisi ile verbal işitsel agnozi LKS nin diğer özellikleridir. Hastalar ne anlatıldığını anlamakta ve görsel ile işitsel uyarılara cevap vermekte zorluklar yaşamaktadırlar. Nöbet vakaların %70 inde görülmektedir. LKS hastaları genel olarak normal gelişim göstermektedir fakat vakaların %13 ünün daha öncesinde konuşma yetisi problemleri oldukları belirtilmiştir. Semptamotoloji benzerliği sebebiyle, işitme kaybı, sağırlık, psikiyatrik hastalıklat, ilerleyici ensefalopati, “Çocukluk Çağı Rolandik Epilepsisi” gibi nedenler LKS nin ayırıcı tanısında gözden geçirilmelidir. Biz kısaca çocuk psikiyatrisine agresyon, arkadaş ilişkileri sorunları ve konuşmada regresyon sebebiyle major depresyon tablosuyle başvuran 8 yaşında erkek bir çocuğun klinik gidişini tartıştık. Hastanın davranış sorunları ve nöbetlerinin olmayışı erken dönemde EEG çekilmesini geciktirmişti. Antiepileptik tedavi almasına rağmen nöbetler davranış değişikliklerinden ve konuşmanın kaybından iki yıl sonra başlamıştı. Böylelikle normal dil gelişimi olan bir çocuk gerileme gösterirse, Landau Kleffner sendromu epileptik nöbet olmasa dahi ayırıcı tanıda gözden geçirilmelidir.

Summary: Landau- Kleffner syndrome (LKS) which is acquired aphasia circumstance with loss of gained language ability and epileptiform electroencephalography or clinical seizure described first in 1957 by Landau and Kleffner. Expressive aphasia which starts commonly among children of 3 to 8 age group and verbal auditor agnosia are other clinical features of LKS. Patients have difficulties to understand what they are being told and respond to visual as well as auditory arousals. Seizure is seen 70 % of the cases. Patients with LKS usually develop normally, but it has been reported that about %13 of the cases have speech ability problem previously. Due to resemblance of symptomatology, causals such as audition loss, deafness, psychiatric disorders, progressive encephalopathy, “Childhood Rolandic Epilepsy” should be considered as differential diagnosis of LKS. We briefly discussed clinical picture of a 8-year-old male who was admitted to child psychiatry previously as major depression clinic department because of aggression, relationship problems with friends and regression in speech. His behavior problems and absence of seizures had delayed to obtain an EEG in the early period. In spite of being given antieplieptic treatment seizures started two years after the behavior problems and loss of speech. Thus, we suggest that if a child with normal language development starts to regress, Landau-Kleffner syndrome must be considered in the differential diagnosis even though in the absence of epileptic seizures.

Down sendromu (DS), 21. kromozomunun tümü veya bir kısmının trizomisinden kaynaklanan ve önemli zihinsel özürlülüğüne sebep olan genetik hastalığıdır. Down sendromlu çocuklarda hematopoetik sistemi ilgilendiren patolojiler sık görülmektedir. Down sendromlu yenidoğanların %3-10’unda geçici myeloproliferatif hastalık gelişirken, bu sendromda, normal popülasyona göre, akut megakaryoblastik lösemi riski 500 kat, akut lenfoblastik lösemi riski 20 kat artmıştır. Burada yenidoğan döneminde geçici myeloproliferatif hastalık saptanan Down sendromlu iki olgu sunulmaktadır. Bu olgulardan birinde izlemde akut megakaryoblastik lösemi gelişmiştir.

Down syndrome is an important genetic disease resulting from partial or total trisomy of chromosome 21 and characterized by dysmorphic facial features, intellectual diabilities and multiple congenital anomalies. Children with DS are at increased risk of developing leukemia. Spesifically, 3-10% of newborns with DS are diagnosed with transient myeloproliferative disease, and children with DS are 500 times more likely to develop acute megakaryoblastic leukemia (AMKL), and 20 times more likely to develop acute lymphoblastic leukemia (ALL) than children without DS. In this study, we report two children with DS presented with transient myeloproliferative disease.

Neonatal diyabetes mellitus, yaşamın ilk altı ayında başlayan, en az iki hafta süreyle insülin tedavisi gerektiren ve düşük insülin seviyelerinin eşlik ettiği hiperglisemi durumudur. Görülme sıklığı 1/300 000-400 000 olup, her iki cinste eşit olarak görülür. Neonatal diyabetin geçici ve kalıcı olmak üzere iki klinik alt tipi vardır. Geçici tip neonatal diyabet, tüm olguların %50-60’ını oluşturur. Geçici tip neonatal diyabetin %20-26’sından KCNJ11, ABCC8, INS veya HNF1B genlerindeki mutasyonlar sorumlu iken, büyük çoğunluğundan (yaklaşık %70) kromozom 6q24 lokusunun farklılaşmış metilasyon bölgelerinin metilasyon kaybı sorumludur. Hastalığın başlangıcı doğumdan hemen sonra olabileceği gibi, klinik tablo genellikle ilk altı hafta içinde gelişen poliüri, dehidratasyon ve yetersiz kilo alımıdır. Bu yazıda, yaşamının ilk gününde beslenme intoleransı gelişen, insülin tedavisi gerektiren hiperglisemisi saptanan ve genetik analizler ile kromozom 6q24’te maternal metilasyon kaybı saptanan bir geçici neonatal diyabet olgusu, hastalığın nadir görülmesi nedeni ile sunulmuştur.

Neonatal diabetes mellitus is a state of hyperglycemia accompanied by a low level of insulin,starting in the first six months of life and requiring insulin therapy at least two weeks. The incidence is 1/300000 to 400000 and seen in both gender equally. There are two clinical subtypes of neonatal diabetes including temporary and permanent types. Transient type of neonatal diabetes constitute 50-60% of all cases. Mutations in the KCNJ11, ABCC8, INS or HNF1B genes are responsible from 20-26% of transient type of neonatal diabetes, while methylation loss of differantiated methylation sites of chromosome 6q24 locus responsible from the vast majority (about 70%). The onset of disease can be immediately after birth and clinical manifestations are polyuria, dehydration and poor weight gain in the first six weeks of life. In this paper, a transient neonatal diabetes case which developed feeding intolerance on the first days of life with detected hyperglycemia that requiring insulin therapy and with genetic analysis detected maternal loss of methylation on chromosome 6q24 presented because of rarity of disease.

Umbilikal venöz kateterizasyon yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde tedavi, monitorizasyon, kan örneklemesi için yaygın olarak kullanılmaktadır. intavenöz girişim sayısını azaltması en önemli avantajıdır ancak plevral efüzyon, perikardiyal efüzyon, kalp tamponadı, intraperitoneal sıvı kaçısı gibi nadir ve hayati bazı komplikasyonları bulunmaktadır. Biz burada umbilikal ven kateterizayonununa bağlı plevral efüzyon ve şilöz asit gelişen iki olgudan bahsettik ve her girişimsel işlemin çeşitli riskler taşıdığına ve yakın takip gerektirdiğine dikkat çekmek istedik.

Umbilical venous catheterization is commonly used for treatment, monitoring, blood sampling in the neonatal intensive care unit. Reducing the number of intravenous intervention is the most important advantage however there are some rare and vital complications such as pleural effusion, pericardial effusion, cardiac tamponade, intraperitoneal fluid leakage. In this presentation we mentioning two cases of pleural effusion and chylous ascites due to umbilical vein catheterization and we wanted to draw attention that every interventional procedure have various risks and and require close monitoring.

Paralitik ileus (intestinal psödoobstruksiyon) otonomik disregülasyon nedeni ile oluşan klinik tablodur. Cerrahi girişimler ile akut olarak gelişebilen paralitik ileus klinik bulgularının tekrarlaması ya da devamlı olması ile kronik psödoobstruksiyon adını alır. Atoni – intestinal motor aktivite bozukluğu hastalığın temel patolojisidir. Bu otonomik denge bozukluğuna neden olan hastalıklar arasında en sık; travma, elektrolit imbalansları, bakteriyel ya da viral gastroenteritler, cerrahi girişimler, mezenterde iskemi yer alır. Karın ağrısı, karın distansiyonu, gaz ve gayta çıkışında azalma ve kusma en sık gözlenen semptomlardır. Tanısal değerlendirmede ayakta direk karın grafileri birinci basamakta yer alır. Bu yazıda, akut gastroenterit kliniği ile hastaneye yatırılan, izleminde paralitik ileus gelişen iki olgu sunulmuştur.

Paralytic ileus (intestinal pseudo-obstruction) is a clinical condition caused by autonomic dysregulation. In particular, surgery may develop an acute recurrence of clinical signs of paralytic ileus or continuously with the fact that at the same time is called chronic pseudo-obstruction. Atoni is the basic pathology of the disease intestinal motor activity disorder. This is among the most common diseases that cause autonomic imbalance, trauma, electrolyte imbalansları, bacterial, or viral gastroenteritis, surgical procedures, are the events that led mesentery ischemia. Abdominal pain, abdominal distension, vomiting, gas, and fecal output, and the most common symptoms are reduced. Abdominal radiography diagnostic evaluation takes place at the first stage standing directly. In this paper, hospitalized with acute gastroenteritis clinic, follow-up presented two cases of paralytic ileus.