Özet
Otizm Spektrum Bozuklukları (OSB), iletişim, sosyal biliş ve duygusal işaretlerin işlenmesi gibi kişiler arası ilişkileri oluşturan alanlarda bozukluklarla karakterize, genetik temelleri olan ve anormal beyin gelişiminin görüldüğü nörogelişimsel hastalıklardır. OSB’nin etiyolojisinde günümüzde genetik, biyokimyasal, nöroanatomik etmenler ön plandadır. Sosyal biliş çalışmaları, nöroanatomik incelemeler, genetik araştırmalar yanısıra son dönemlerde artan otizm spektrum bozukuklukları sıklığı ile birlikte çevresel etmenlerin önemi de vurgulanmaya başlamıştır. Bu gözden geçirme yazısında, otizmin etiyolojisinde güncel olarak çalışılan çevresel etkenler ele alınmıştır.

Autism Spectrum Disorders are neurodevelopmental disorders, characterized with difficulties in social interaction, social cognition, processing of emotional signs and have genetic basis and abnormal brain development. Recently the genetic, biochemical and neuroanatomical studies are predominant in literature of ASD etiology. With increasing of the prevalence of ASD, the studies started to emphasize the environmental factors in autism. In this review the most studied influence of environmental factors in the etiology of autism are evaluated

AMAÇ: Günümüzde depresif bozukluk etiyolojisinde pek çok etkenin birlikte rol oynadığı kabul edilmektedir. Bu makalede pediatrik majör depresif bozukluğa neden olan etiyolojik faktörler, genetik alanda yapılan aile, ikiz ve evlat edinme çalışmaları, bağlantı çalışmaları, aday gen çalışmaları, genom çapında ilişki çalışmaları, genetik ve görüntülemenin bir arada kullanıldığı çalışmalar, farmakogenetik, gen-çevre etkileşimleri çalışmaları ve bu konularla ilgili güncel bilgilerin paylaşılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM: Bu amaç doğrultusunda “Major Depression Genetics”, “Pediatric Depression Genetics”, ‘‘Child and adolescent depression genetics’’, ‘‘Mood disorders genetics’’, kelimeleri Pubmed arama motoruna yazılarak elde edilen makalelerden 2002-2012 yılları arasındaki yayınlar taranmış; konuyla ilgili bulunan ve güncel olma özelliği ön planda tutulan bilimsel yazılar gözden geçirilmiştir.
TARTIŞMA: Pediatrik Major Depresif Bozukluğa yol açan evrensel bir genetik risk faktörü ya da bu duruma yol açan tek bir gen mevcut değildir. Major Depresif Bozukluk küçük benzer etkileri olan çok sayıda genle ilişkilidir ve genetik faktörlerin çevresel faktörlerle etkileşimi ile komplike olmasıyla meydana gelir.

BACKGROUND: Many factors are considered to play a role in the etiology of depressive disorder. It was aimed to share up-to-date information on etiologic factors in pediatric major depressive disorder, which are remarked in this article, in the area of genetic family, twin and adoption studies, the linkage studies, candidate gene studies, genome-wide association studies, genetic screening, pharmacogenetics and gene-environment interaction studies.
METHODS: We scanned scientific articles published between the years 2002-2012, by writing terms as "Major Depression Genetics","Pediatric Genetics of Depression",''Child and adolescent depression genetics'','' Mood disorders genetics'', in PubMed search engine. Articles related to the issue and scientific studies whose contemporary properties are distinct were reviewed.
DISCUSSION: There is no universal genetic risk factor or gene available that leads to Major Depressive Disorder. Major Depressive Disorder is associated with a large number of genes which have trivial similar effects and it may occur by the interaction of environmental factors and genetic factors.

Ekstraözofageal reflü, solunum yolu semptomlarıyla beraber olan, sık rastlanan bir pediatrik hastalık olarak tanımlanmıştır. Ekstraözofageal reflü; astım, tekrarlayıcı pnömoni, kronik öksürük, tekrarlayıcı krup, otitis media, laringomalazi ve apne gibi belirtilere neden olabilir. Multikanal intraluminal impedans ve pH izlemi çalışması, kronik öksürüklü küçük çocuklarda asit olmayan reflünün önemli bir bölümünün öksürük ataklarından önce olduğunu yakın zaman önce göstermiştir. Multikanal intraluminal impedans ve pH izlemi ile tanısal inceleme asit süpresif tedaviye yanıt vermeyenlerde yapılmalıdır. Proton pompa inhibitörü tedavisi altında yapılan impedans/pH izlemi, inatçı solunum semptomlarının nedeni olarak ekstra, özofageal reflünün dışlanmasında yararlı olabilir.

Extraosephageal reflux has been identified as a common pediatric disorder with airway symptoms. Extraosephageal reflux may cause manifestations as asthma, recurrent pneumonia, chronic cough, recurrent croup, otitis media, laryngomalacia and apnea. Multichannel intraluminal esophageal impedance and pH monitoring study has recently been shown that significant proportion of non-acid reflux may precede cough episodes in young children with chronic cough. Diagnostic testing with multichannel intraluminal esophageal impedance and pH monitoring should be reserved for those unresponsive to acid suppressive therapy. Impedance/pH monitoring performed on proton pump inhibitor therapy may be useful to help exclude extraesophageal reflux as the cause of persistent respiratory symptoms.

AMAÇ: Bu çalışmada Türk infantlarda gastroesophageal reflü hastalığı (GERH) prevalansını araştırdık. Bu amaçla önce daha önce kullanılmış anket formlarının kullanılabilirliğini araştırdık. Eğer kullanılabilir değilse de Türk çocuklarında kullanmak için yeni bir anket formu geliştirmeyi amaçladık.
YÖNTEMLER: Bu çalışmaya, GERH tanısı alan infantların bakıcıları, sağlıklı çocuklar ve Menderes ilçesinde yaşayan çocuklar olmak üzere 3 grup hasta ve sağlıklı çocuk alındı. Daha önceki reflü anketleri modifiye dilerek kullanılabilirliği değerlendirildi.Ama yapılan ön çalışmada bu anket formlarının GERH için kullanılabilir olmadığına karar verildi. Baha sonra yeni bir anket formu oluşturuldu. Soru başlıkları belirlendikten sonra güvenilirliği, sensitivitesi, spesifisitesi ve kullanılabilirliği araştırıldı.
BULGULAR: Yeni anket formunun tekrarlanılabilirlik ve kullanıcılar arasındaki güvenilirliği sırasıyla 0.77 ve 0.75 bulundu. Soru başlıklarının tutarlılığı için yapılan cronbach katsayısı 0.78 idi. Reflü skorunun ≥ 5 olması durumunda sensitivite ve spesifisitesi sırasıyla &88 ve %94 bulundu. pHmetre ile güvenilirlik çalışmasında anlamlı ilişki vardı (p=0.046) ama zayıftı (r=0.21). GERH prevalansı bu anket formu ile %14 bulundu. GERH olan çocukların yaşı daha küçüktü (p=0.0001). GERH olan çocuklarda anne sütü ile beslenme süresi ve sadece anne sütü alma süresi daha düşüktü (sırasıyla p=0.04 ve p=0.015).
SONUÇ: Bu çalışmada Türk çocuklarında kullanılmak üzeri yeni bir GERH anket formu geliştirdik. Bu formun polikliniklerde GERH tanısı için kullanılabileceğini düşünmekteyiz

OBJECTIVE: We aimed to analyze the prevalence of gastroesophageal reflux disease (GERD) in Turkish infants. For this purpose; we analyze whether previous questionnaire form (QF) may be used or not. If not; we aimed to develop and validate novel questionnaire.
METHODS: The study consisted of primary caregivers of infants with GERD, healthy infants and infants living in Menderes district. A revised QF was developed based on the items in previous reflux QF with some revisions. After in agreement with context, items were completed by subgroup of the caregivers of infants in group 1 and group 2. The results were discussed and concluded that the discrimination of infants with GERD from healthy infants with QF was difficult. Thereafter; the group concluded to develop a novel questionnaire. After item selections; reliability, sensitivity, specificity and validity were assessed.
RESULTS: Test-retest and inter-rater reliability of novel questionnaire was 0.77 and 0.75, respectively. Cronbach coefficient α for internal consistency was 0.78. Sensitivity and specificity (reflux score ≥ 5) was 88% and 94%, respectively. Construct validity was studied with pH study and was found significant (p=0.046) but weak (r=0.21) correlation. GERD prevalence was found 14%. Mean age of the infants with GERD was significantly younger than without GERD (p= 0.0001). Duration of breastfeeding and exclusively breastfeeding was significantly low in infants with GERD (p=0.04 and p=0.015, respectively).
CONCLUSION: We developed and validate a novel GERD QF for to use in Turkish infants. This form may be used in outpatient clinic for the assessment of GERD.

AMAÇ: Henoch Schönlein Purpurası (HSP) çocukluk çağının sık karşılaşılan sistemik vaskülitidir. Bu çalışmada HSP tanısı ile yatırılmış olan 33 çocuğun klinik ve laboratuvar bulguları değerlendirilmiştir.
YÖNTEMLER: HSP tanısı ile yatırılan 33 hastanın klinik ve laboratuvar verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Klinik bulgular purpura, karın ağrısı ve artralji olarak laboratuvar bulguları artmış sedimentasyon, azalmış C3 düzeyi, lökositoz, dışkıda kan, hematüri ve proteinüri olarak belirlendi.
BULGULAR: Çalısmaya dahil edilen hastaların 16’sı erkek (%61), 17‘si kızdı (%39). Yaş ortalaması 7,1 ± 1,6 yıl olarak bulundu. Hastaların % 81,8’inde purpurik döküntü, %15,1’inde artrit/artralji, %24,2’sinde renal tutulum saptandı. Böbrek tutulumu olan hastaların 2’sinde proteinüri mevcuttu. 5 hastada mikroskopik hematüri bulundu. Purpurik döküntüler en sık alt extremite ve yoğunluk olarak ayak bileğinde idi.
SONUÇ: HSP tanısıyla izlemiş olduğumuz hastalarda en sık rastlanan semptom purpurik döküntüydü. İkinci sıklıkla ise artrit/artralji görülmekteydi. Mevsimsel dağılım, cinsiyet ve yaş özellikleri literatürle uyumlu olarak saptandı. Hastalar arasında klinik bulgular değişkenlikler gösterse de, hemen hemen tüm olgular HSP’nin kardinal bulgularını göstermekteydi.

OBJECTIVE: Henoch Schönlein Purpura (HSP) is the most common systemic vasculitis in children. The aim of this study is to evaluate the clinical and laboratory findings of 33 children with HSP.
METHODS: The medical records of 33 children with HSP were reviewed retrospectively. Clinical features and laboratory findings were listed according to the presence of skin purpura, abdominal pain, arthralgia for the former one and increased erythrocyte sedimentation rate, leukocytosis, decreased serum C3 levels, blood in the stool, hematuria, proteinuria for the later one.
RESULTS: Among the 33 patients enrolled to the study, 16 were male (61%) and 17 were female (39%). The mean age was 7,1±1,6 years. Twenty-seven (81,8%) patients had purpuric skin lesions, 5 (15,1%) had arthritis/ arthralgia, 8 (24,2%) had renal involvement. Among the patients who had renal involvement 2 had proteinuria and 5 patients had microscopic hematuria. The most common localization of skin lesions was lower extremities and particularly ankle.
CONCLUSION: Purpuric skin lesions are the most common symptom, which is followed by arthritis and arthralgia and renal involvement. Age, gender and seasonal distributions of the patients were similar to the literature. Although clinical findings showed a variation among the patients, almost all patients presented the cardinal features of HSP.

AMAÇ: Fetal ekokardiyografik (FE) incelemede sol ventrikülünde izole hiperekojen fokusu (İHF) olan ve olmayan fetusların kardiyak fonksiyonlarının konvansiyonel ekokardiyografi, duktus venosus (DV) dalga velositeleri, DV pik velosite indeksi (DV-PVİ) kullanılarak değerlendirilmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Çalışmaya 20 ile 24 gebelik haftası arasında olan FE’de sol ventrikülünde izole HF saptanan ve saptanmayan sağlıklı 30’ar fetus dahil edildi. Sol ventrikül içinde İHF olan 30 fetus çalışma grubunu ve İHF olmayan 30 fetus ise kontrol grubunu oluşturdu. Fetuslardaki İHF varlığı iki boyutlu ekokardiyografi ile değerlendirildi. DV akım dalga formları (S, v, D,a ) ve DV peak velositi indeksi ( DV-PVİ, S-a/D) PW doppler ekokardiyografi ile ölçüldü.
BULGULAR: Gruplar arasında annelerinin yaş, vücut kitle indeksi (VKİ) ve gebelik haftaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Çalışma ve kontrol grupları arasında kısalma fraksiyonu (KF), Mitral E, A, E/A oranı ve DV-S ve DV-D dalga velositeleri arasında anlamlı fark saptanmazken DV-v iniş (37,66±7,36 ve 41,08±8,29, p=0,032) ve DV-a dalga velositesi (27,20±6,78 ve 29,90±7,09, p=0,048) arasında anlamlı fark saptandı. Çalışma ve kontrol grubu arasında DV-PVİ açısından fark saptanmadı (p> 0,05).
SONUÇ: Yirmi ile 24 gebelik haftası içindeki fetusların sol ventrikülde İHF varlığı DV-v ve DV-a dalga velositesinde değişikliğe yol açmaktadır. Bu değişiklik dolaylı olarak kardiyak fonksiyonlardaki azalmış sistol sonu relaksasyon ve artmış atriyum kontraksiyonu ile ilişkili olabilir. Sol ventrikülde İHF olan fetusların kardiyak fonksiyonları incelenirken PW Doppler ile DV akım velositeleride değerlendirilmelidir.

OBJECTIVE: Cardiac functions of fetuses who have and not have an isolated hyperechogenic focus (IHF) in their left ventricle on fetal echocardiographic (FE) examination were evaluated using conventional echocardiography, ductus venosus (DV) wave velocities, and DV peak velocity index for veins (DV-PVIV) compared with each other.
METHODS: Thirty healthy fetuses who were between 20-24 weeks of gestation, detected to have IHF in their left ventricle on FE and 30 fetuses who do not have were included in the study. Thirty fetuses who have IHF in the left ventricle constituted the study group and 30 fetuses who do not have IHF constituted the control group. Presence of IHF were evaluated with two dimensional echocardiography. DV wave velocities (S, v, D,a ), and DV peak velocity index for veins (DV-PVIV, S-a/D) were measured with PW doppler echocardiography.
RESULTS: A statistically significant difference was not detected between the groups in term of age, BMI and gestational week of the mothers. While a significant difference was not detected between study and control groups in terms of fractional shortening (FS), mitral E, A, E/A ratio and DV-S and DV-D wave velocities, a significant difference was deteced between DV-v deceleration (37.66±7.36, 41.08±8.29, p: 0.03) and DV-a wave velocity (27.20±6.78, 29.90±7.09, p: 0.048). A significant difference was not detected between groups in terms of DV-PVIV(p>0.05).
CONCLUSION: Presence of IHF in the left ventricle of fetuses between 20-24. gestational week has led to changes in DV-v and DV-a wave velocity. This change may indirectly be associated with reduced end-systolic relaxation and increased atrium contraction. DV flow velocity should also be evaluated with PW doppler when cardiac functions of the fetuses who have IHF in the left ventricle are being examined.

AMAÇ: Bu çalışma kemoterapi ilaçlarını uygulayan hemşirelerin hangi ilaç hataları ile karşılaştıkları, bu ilaçlara bağlı deneyimledikleri yan etkilerin neler olduğu ve aldıkları önlemleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Araştırma, pediatrik onkoloji birimlerinde en az bir yıl çalışan, kemoterapi uygulayan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 23 hemşireye, araştırmacılar tarafından literatür bilgileri doğrultusunda hazırlanmış konu ile ilgili anket formu verilerek veriler toplanmıştır.
BULGULAR: Araştırmaya katılan hemşirelerin %91.3’ü lisans mezunu ve %65.2’si’ beş yıldan daha kısa sürede pediatrik onkoloji biriminde çalıştığı bulunmuştur. Kemoterapi ilaçları ile ilgili karşılaştıkları ilaç hatalarının dağılımına bakıldığında; hemşirelerin doğru yazılı order alınmaması (%87.0), ilacın doğru teknikle uygulanmaması (% 65.2 ), doğru doz ve doğru zaman ile ilgili hatalarla (%52.2) ile karşılaştıklarını belirtmişlerdir.

SONUÇ: Hemşirelerin kemoterapi ilaçlarına bağlı bir çok ilaç hataları deneyimledikleri görülmüştür.

OBJECTIVE: This study was conducted to determine which types of medication errors were encountered by nurses administering chemotherapy drugs, what side effects were caused by these errors and the precautions taken in this regard.
METHODS: The research included a sample size of 23 nurses working in pediatric oncology units for at least one year and administering chemotherapy, all of whom agreed to participate in the study. The research data were collected using questionnaires prepared in accordance with the literature.
RESULTS: Of the nurses participating in the study, 91.3% had a bachelor's degree and 65.2% had been working at the pediatric oncology unit for a period shorter than five years. The types of chemotherapy drug medication errors included lack of proper written medication orders( %87.0), failure to administer the drug using the right technique (%65.2), errors related to correct dosing and timing (% 52.2).
CONCLUSION: The results revealed that the nurses had experienced numerous medication errors related to chemotherapy drugs.

AMAÇ: Bu araştırma, farklı okullarda okuyan lise öğrencilerinin yeme tutum ve davranışlarını belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak planlanmıştır.
YÖNTEMLER: Araştırma bir ilçede sağlık meslek lisesi ve diğer liselerde okuyan ve araştırmayı kabul eden 174 kişi ile yapılmıştır. Verilerin toplanmasında öğrencilerinin sosyo-demografik özelliklerini ve yeme tutumu davranışlarını belirlemek için “Yeme Tutumu Testi’’ kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPSS 21 programında frekans, yüzdelik, ki kare ve t testi ile değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya alınan 174 lise öğrencisinin yeme tutum ölçeği puan ortalaması 16.35±8.31 ve yeme bozukluğu riski görülme oranı %8 bulunmuştur. Öğrencilerin %19.5’inin beden ağırlığının normalin altında ve %7.5’inin beden ağırlığının ise normalin üzerinde olduğu görülmüştür. Öğrencilerin %27.6’sı kendilerini kilolu bulduklarını ve %21.3’ü de kendilerini zayıf bulduklarını belirtmişlerdir. Lise öğrencilerinin %52.9’u beden ağırlığıyla ilgili hiçbir şey yapmadığını, %34.5’i kilo vermeye çalıştığını ve %12.6’sı da kilo almaya çalıştığını belitmiştir. Kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre daha fazla yeme bozukluğu davranışı gösterdiği ve Sağlık Meslek Lisesi öğrencilerinin diğer liselerde okuyan öğrencilere göre daha fazla yeme bozukluğu davranışı gösterdiği görülmüş olup bu durum istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur(p<0.05).
SONUÇ: Araştırmanın sonucunda risk altında olan öğrencilerin erken müdahale için elde edilen bulgular doğrultusunda ilgili birimlere yönlendirilmesi, beslenmeyle ilgili eğitim programlarının düzenlenmesi ve ailelere gerekli eğitimin verilmesi önerilerinde bulunulmuştur.

OBJECTIVE: This descriptive study aims to determine the eating attitudes and behaviors of high school students studying in different schools.
METHODS: The study included 174 high school students who are volunteer to participate in the study and attending a medical vocational high school and other high schools in a district. For data collection, "Eating Attitudes Test'' was used to determine the students’ socio-demographic characteristics and eating attitudes. The data obtained were analyzed using frequency, percentage, chi-square and t-tests on a SPSS 21 program.
RESULTS: The mean eating attitude score of 174 high school students participating in the study was 16.35 ± 8.31 and the risk of eating disorders was 8%. Of the students, 19.5% had body weight below normal and 7.5% had above normal body weights. 27.6% of the students think that they are overweight and 21.3% they are slim. 52.9% of high school students stated that they do nothing about their body weights, 34.5% try to lose weight and 12.6% try to gain weight. The study results showed that female students and those studying in medical vocational high school exhibit more eating disorder than male students and those attending other high schools and this different was statistically significant (p < 0.05).
CONCLUSION: It was concluded that at-risk students should be directed to the related units for early intervention in accordance with the findings obtained and that education programs about healthy nourishment should be organized for both students and their families.

Juvenile dermatomyositis is the most common idiopathic inflamatuary myositis in children. It is a rare, chronic, vasculopathic, autoimmune disorder characterized by symmetrical proximal muscle weakness and pathognomonic skin rash. Macrophage activation syndrome (MAS) is a severe and life theratening complication seen in the patients of chronic rheumatic diseases of childhood. We reported a 12 year old girl presented with macrophage activation syndrome due to juvenile dermatomyositis. She had proximal muscle weakness, heliotrope rash, high level of aldolase as spesific muscle enzyme, typical myositis findings on MRI. According to the diagnostic criteria of HLH- 2004 macrophage activation syndrome was considered secondary to juvenile dermatomyositis. Fever, splenomegaly, cytopenia, hypertrigliseridemia, hemophagocytosis was present. The patient treated with intravenous immunglobulin and metotrexate. After this treatment muscle weakness was improved day by day. On the fifteenth day of this treatment, proximal upper and lower, neck and shoulder motor extremity strength was improved dramatically. In conclusion, we want to represent that JDM is rare condition of MAS and also want to offer treatment approach. MAS should be come in mind each time patient with the diagnosis autoimmune disease. Also it should be considered when unexpected situation is encountered during course of the disease and should and treated immediately.

On yedi yaşında kız hasta, servisimize bir haftadır devam eden bulantı, kusma, iştahsızlık, halsizlik ve terleme şikayetleriyle başvurdu. 11 yıl önce Graves hastalığı tanısıyla takip edildiği ve o zamandan bu yana propiltiourasil (PTU) tedavisi aldığı belirtildi. Laboratuvar tetkikleri ile evre 3 kronik böbrek hastalığı (üre: 45 mg/dl kreatinin: 1.3 mg/dl, GFR: 41 ml/dk/1,73 m²) tanısı konuldu. Böbrek biyopsisi kronik glomerulonefrit ile uyumlu saptandı. Serolojik incelemede sitoplazmik antinötrofil sitoplazmik antikor (C-ANCA)pozitif olarak saptandı. Propiltiourasil kullanımına bağlı ANCA pozitif glomerulonefrit tanısı düşünüldü. Persistan hipertiroidizm sebebiyle radyoaktif ablasyon tedavisi yapıldı. PTU tedavisi kesilip enalapril, propranolol ve steroid tedavisi verildi. Bir ay sonra olgunun proteinürisi, C-ANCA ve serum kreatinin değerlerinde gerileme saptandı.

A seventeen-year-old girl was referred to the hospital with complains of nausea, vomiting, anorexia, malaise and sweating. She was diagnosed with Graves’s disease at another hospital 11 years prior to her current presentation and treatment with PTU was initiated at the time of diagnosis. Due to laboratory investigations (urea 45 mg/dl, creatinine 1.3 mg/dl, GFR 41 ml/min/1,73 m²) she was diagnosed stage 3 chronic renal failure. Renal biopsy were also consistent with choronic glomerulonephritis. Serologic evaluation showed cytoplasmic antineutrophil cytoplasmic antibodies (C-ANCA) positive. Propylthiouracil treatment has been associated with ANCA positive pauci-immune glomerulonephritis. Radioactive ablation therapy was performed because of persistent hyperthyroidism, PTU was discontinued and the patient was treated with enalapril, propranolol and steroid. After one month, her proteinuria, C-ANCA and serum creatinine value regressed and renal function improved. Currently, she is followed with tapering dose of prednisone as well as enalapril, and propranolol therapy. This case highlights that ANCA-positive glomerulonephritis should be considered as a potential side-effect of PTU. Patients treated with PTU should be carefully monitored for ANCA titers and the variable manifestations of ANCA-associated glomerulunephritis regardless of the period of administration.

Askariyazis dünyada en yaygın görülen helmintik enfeksiyondur. Bir nematod olan Ascaris lumbricoides, tarafından oluşturulur. Safra kesesi askariyazisİçok nadir bir askariyazis formudur. Ultrasonografi tanıda önemli bir yöntemdir. Bu yazıda kolik tarzında karın ağrısıyla kliniğimize başvuran safra kesesi askariyazisi tanısı konan 9 yaşında bir erkek olgu sunulmaktadır. Olgu yedi günlük albendazol ile tedavi edilmiştir. Bu yazıdaki amaç oldukça nadir bu hastalığı vurgulamaktır

Ascariasis is the most common helminthic infection in the world. Ascaris lumbricoides, a nematode is the causative agent of ascariasis. Gall bladder ascariasis is the very rare form of ascariasis. Ultrasonography is important diagnostic modality for detection of gall bladder ascariasis. We desribe here a patient of gall bladder ascariasis, a 9-year-old boywho referred to our clinic persistant abdominal colic pain. He was treated conservatively with albendazole for seven days. The patient responded well to conservative management. The aim of this report emphasize the this very rare entitiy.

Konjenital kalp tümörleri oldukça nadir olup en sık görüleni rabdomyomdur. Otopsi çalışmalarında sıklığı yaklaşık %0.027-0.08’dir. Bu tümörlerin %51-%86’sı tuberoskleroz ile ilişkilidir. Beraberinde santral sinir sistemi başta olmak üzere cilt, böbrek, karaciğer, akciğer ve kalpte çok sayıda hamartomlar eşlik edebilmektedir.
Burada antenatal dönemde ekokardiografide rabdomyom saptanıp, postnatal rabdomyom ile birlikte kranial manyetik rezonans (MR) incelemede tuber görülmesiyle tuberoskleroz tanısı konulan iki olgu nadir görülmesi nedeniyle sunulmuştur.

Although congenital heart tumors are very rare, most common one is the rhabdomyoma. Frequency to be seen at the autopsy is %0.027-0.08. Moreover %51-%86 of these tumors are associated with tuberosclerosis. Attendantly hamortamas might be accompany, particularly at the central nervous system and kidney skin, kidney, liver, lung and heart.
In this paper, two cases who had rhabdomyomas in fetal echocardiography and were seen to have tubers in cranial magnetic resonance (MR) postnatally, are presented hence it is rare.

Bir periyodik ateş sebebi olan, PFAPA sendromu ani başlayan yüksek ateş, aftöz stomatit, farenjit ve servikal lenfadenopati ile karakterizedir. Genellikle beş yaşından küçüklerde ve erkeklerde daha sık görülen bu sendrom selim seyirlidir ve uzun dönemde sekel gelişmez. Klinik tablo oldukça iyi tanımlanmasına karşın hastalığa özgü laboratuvar bulgularının olmaması tanıyı güçleştirmektedir. PFAPA’lı çocukların tedavisinde atak başında tek doz oral prednizon (1-2mg/kg) verilmesi semptomları hızlı bir şekilde düzeltmektedir ancak bazı olgularda zamanla beraber steroid tedavisine yanıt alınamamaktadır. Bu olgu sunumunda PFAPA tanısı alan steroid tedavisine yanıt vermeyip tonsillektomi ile tam iyileşme sağlayan hastanın klinik seyri anlatılacaktır.

PFAPA syndrome is characterized by sudden onset of high fever, aphthous stomatitis, pharyngitis and cervical lymphadenopathy. This syndrome, which usually observes under 5 years of age and common in boys, has a benign course and with no long-term sequelae. Although clinical findings are clear enough, as there is no specific test for these diseases, it is sometimes hard to diagnose. İn the treatment of PFAPA syndrome, a single dose of oral prednisone relieves symptoms quickly but some cases are unresponsive to steroid therapy. This case report is about a patient with the diagnosis of PFAPA who is unresponsive to steroid therapy and supplied complete recovery with tonsillectomy.

Gianotti-Crosti sendromu çocukluk çağının papüler akrodermatiti olarak tanımlanmaktadır. Aşılanma ya da viral ve bakteriyel enfeksiyonlar sonrasında ortaya çıkmaktadır. Yüzde, kalçada ve ekstremitelerin ekstansör yüzeylerinde simetrik bir şekilde ortaya çıkan papüler ya da papüloveziküler döküntü ile karakterizedir. Başlangıçta hepatit B ile ilişkilendirilmiş olsa da birçok viral enfeksiyondan sonra görülebilmektedir. Tedaviye gerek kalmadan birkaç haftada kendiliğinden düzelmektedir. Papüler yapısından dolayı aileleri endişelendiren bu döküntülü hastalığın tanınması gereksiz tetkikleri azaltacak ve tekrarlayan doktora başvuruları önleyecektir. Burada Epstein-Barr virüs enfeksiyonu sonrası Gianotti-Crosti sendromu gelişen 6 yaşında bir olgu sunulmaktadır.

Gianotti-Crosti syndrome (GCS) is defined as papular acrodermatitis of childhood. It is associated with immunizations and viral or bacterial infections. GCS is characterized by symmetrical papular or papulovesicular eruptions on the face, buttocks, and extensor surfaces of the extremities. Although GCS was originally reported to be associated with infections of hepatitis B virus, many different viral infections have been reported to be associated with this syndrome. It is a self-limited disease that will heal without treatment within a few weeks. The condition often concerns the infected child’s family due to the papular structure; however, recognition of this syndrome will reduce unnecessary tests and repeated doctor visits. Here, we present a six-year-old boy with GCS after an Epstein -Barr virus infection.