Karbonmonoksit Zehirlenmesi Olan Çocuk Hastalarda Prognoz ve Morbiditiye Etkileyen Faktörler
Yılmaz Secilmis1, Mehmet Adnan Öztürk21Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesi,Erzurum2Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Çocuk Acil Bilim Dalı,Kayseri,Türkiye
GİRİŞ ve AMAÇ: Karbonmonoksit zehirlenmesi başta gelişmekte olan ülkelerde olmak üzere tüm dünyada önemli bir sağlık problemi olmaya devam etmekte ve zehirlenme nedeniyle çocuk acil servislerine başvuran hastaların önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı, çocuk acil servisimizde karbon monoksit zehirlenmesi nedeniyle takip ve tedavi edilen hastalarda klinik şiddet, morbidite, hastanede kalış süresi, yoğun bakım ihtiyacı ve sistemik etkiler arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya karbon monoksit zehirlenmesi ile başvuran çocuk acile başvuran 18 yaş altı 232 çocuk dahil edildi. Değerlendirme prospektif olarak yapıldı. Tüm hastaların epidemiyolojik özellikleri, şikayetleri, fizik muayene ve vital bulguları kaydedildi. Karboksihemoglobin düzeyi, oksijen satürasyonu, elektrokardiyografi, tam kan sayımı, karaciğer ve böbrek fonksiyonları, kardiyak enzimler çalışıldı ve Glasgow Koma Skoru hesaplandı.
BULGULAR: 232 hasta için ortalama yatış süresi 7.08 ± 1 saat olarak hesaplandı ve ortalama karbon monoksit gazına maruz kalma süresi 3.17 ± 2.5 saat olarak hesaplandı. Daha uzun süre maruz kalan hastalarda daha yüksek karboksihemoglobin düzeyleri ve kardiyotoksisite, azalmış GKS ve artmış yoğun bakım ihtiyacı saptanmıştır (p <0.01). Karboksihemoglobin düzeyleri ile hastanın klinik şiddeti, GKS ve yoğun bakım ihtiyacı arasında korelasyon yokken (p> 0.05) özellikle %30 ve üzeri seviyelerde kardiyak ve nörolojik hasarı artırdığı saptanmıştır. Hiçbir hastada kalıcı nörolojik, kardiyak veya renal hasar gelişmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Karbon monoksit gazına uzun süre maruz kalmanın morbiditeyi artırdığını ve diğer epidemiyolojik, klinik ve laboratuvar parametrelerine önemli bir etkisi olmadığını ve yüksek orandaki karboksihemoglobin seviyelerinde organ etkileniminin belirginleştiği ancak sekel değişiklik bırakmadığını değerlendirdik.
Factors that Affect Prognosis and Morbidity in Pediatric Patients with Carbon Monoxide Poisoning
Yılmaz Secilmis1, Mehmet Adnan Öztürk21Erzurum Regional Training and Research Hospital, Erzurum2Department of Pediatrics, Division of Pediatric Emergency, Erciyes University, Faculty of Medicine, Kayseri, TURKEY
INTRODUCTION: Carbonmonoxide poisoning continues to be a major health problem worldwide, especially in developing countries, and constitutes an important part of the patients admitted to the pediatric emergency clinics due to poisoning. The aim of this study is to evaluate the correlation between clinical severity, morbidity, hospital stay, intensive care need, and full systemic effects in patients who were followed up and treated for carbon monoxide poisoning in our pediatric emergency clinic.
METHODS: The study was performed between January 2013 and 2015. We included patients under 18 years of age who were admitted to the pediatric emergency with carbon monoxide poisoning. Assessments were made prospectively. The epidemiological characteristics, complaints, physical examination and vital findings of all patients were recorded. Carboxyhemoglobin level, oxygen saturation, electrocardiography, complete blood count, liver and kidney functions, cardiac enzymes were studied, and Glasgow Coma Score was calculated.
RESULTS: The mean duration of hospitalization for 232 patients was calculated as 7.08±1 hours and mean exposure to carbon monoxide gas was calculated to be 3.17±2.5 hours. Higher carboxyhemoglobin levels and cardiotoxicity were detected in patients with a longer duration of exposure and a lower GCS, and an increased intensive care need (p <0.01). There was no correlation between of carboxyhemoglobin levels and clinical severity, GCS, or intensive care unit need. However, it was found that high COHb levels (especially above 30%) increased cardiac injury and neurological symptoms but did not cause a permanent sequela (p<0.05). None of the patients had permanent neurological, cardiac, or renal damage.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We found that duration of exposure is the most important and accurate parameter for the evaluation of clinical course and morbidity. At high carboxyhemoglobin levels, the effects are more prominent; however, we considered that there was no change in sequelae at long-term follow up.
Sorumlu Yazar: Yılmaz Secilmis, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |