Intrahospital Transport practice in Pediatric Intensive Care Units

¹Akdeniz University Faculty of Medicine, Division of Pediatric Intensive Care, Antalya, Turkey
²Akdeniz University Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Division of Pediatric Intensive Care, Antalya, Turkey

INTRODUCTION: Critically ill children often require transport during diagnosis and treatment procedures during intensive care hospitalization. With this study, it was aimed to evaluate the practice of transport and the problems encountered during transport in pediatric intensive care units in Turkey.
METHODS: A questionnaire consisting of 18 questions was filled in with internet access by the head nurses of the pediatric intensive care unit, who agreed to participate in the study. Responses to questions about the characteristics of the participating centers, transport practices, problems encountered during transport, interventions and the registration system were evaluated.
RESULTS: A total of 29 tertiary pediatric intensive care units from 8 provinces in Turkey were included in the study. The mean number of beds was 14. In most pediatric intensive care units, 5 to 10 patients (51.7%) were transferred within 1 week. It was observed that the most patients were transported to the inpatient service (89.7%), followed by the operating room (69%). There was a protocol for patient transport in 69% of the units. The transport decision was made by the responsible specialist physician at a rate of 96.6%. 65% of the participants stated that the transport was recorded on a form. Transports were accompanied by 93% nurses, 86% allied health personnel, and 79% doctors. In 20 centers (69%), transport was possible with an invasive mechanical ventilator and 11 (37.9%) with a noninvasive mechanical ventilator. The most common problem encountered during transportation was the inadequacy of the physical conditions of the hospital (48.3%). There were 4 (13.8%) participants who encountered problems during patient transport in the last week. It was stated that the oxygen tube was depleted in one of them, and respiratory arrest developed in another patient.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, it was shown that; In our country, there are significant differences in intrahospital transport conditions, transport teams, equipment used during transport between centers. Transport standards should be established and these should take into account the conditions of our country. For these, compliance and monitoring mechanisms should be established.
Keywords: Intrahospital transport, child, intensive care

Keywords:

Çocuk yoğun Bakım Ünitelerinde Hastane İçi Transport Uygulamaları

¹Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Yoğun Bakım Bilim Dalı, Antalya
²Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Çocuk Yoğun Bakım Bilim Dalı, Antalya

GİRİŞ ve AMAÇ: Kritik hasta çocuklar, gerek yoğun bakım yatışı öncesinde ve gerekse yatıştan sonraki süreçte, tanı ve tedavi işlemleri sırasında sıklıkla transport gereksinimi göstermektedir. Bu çalışma ile Türkiye’de çocuk yoğun bakım ünitelerinde yapılan transport işlemlerinin ve transport sırasında karşılaşılan problemlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır
YÖNTEM ve GEREÇLER: Türkiye’de çalışmaya katılmayı kabul eden merkezlerin çocuk yoğun bakım sorumlu hemşireleri tarafından 18 sorudan oluşan anket internet erişimli olarak dolduruldu. Katılan merkezlere ait özellikler, transport ile ilgili özellikler, transport sırasında karşılaşılan sorunlar, müdahaleler ve kayıt sistemi ile ilgili sorulara verilen yanıtlar değerlendirildi
BULGULAR: Çalışmaya Türkiye’de 8 ilden toplam 29 üçüncü basamak çocuk yoğun bakım ünitesi dahil olmayı kabul etti. Ortalama yatak sayısı 14 idi. Çalışmaya katılan çocuk yoğun bakım ünitelerinin çoğunda 1 hafta içerisinde 5 ila 10 hasta transferi (%51.7) yapıldığı, en çok yataklı servise (%89.7), ikinci sırada ameliyathaneye (%69) hasta transportu yapıldığı saptandı. Ünitelerin %69’u hasta transportu ile ilgili bir protokole sahipti, %96.6’sında transport kararını sorumlu uzman hekim vermekte, %65 oranında transport kaydı tutulmaktaydı. Hasta transportlarına hemşire katılımı %93 oranında, yardımcı personel %86 oranında, doktor %79 oranında eşlik etmekteydi. Merkezlerden 20’si (%69) invaziv mekanik ventilasyon ile 11’i (%37.9) noninvaziv mekanik ventilasyonla transport imkanına sahipti. Transport sırasında en sık karşılaşılan problem hastane fiziki koşullarının eksikliği (%48.3) idi. 4 kişi (%13.8) son bir hafta içinde gerçekleşen hasta transferleri sırasında sorun ile karşılaşıldığını yanıtladı ve bunlardan birinde oksijen tüpü bittiği, bir diğer hastada solunum arresti geliştiği belirtildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada ülkemizde hastane içi transport koşullarının, oluşturulan transport ekiplerinin, transport sırasında kullanılan ekipmanıın merkezler arasında önemli farklılıklar gösterdiği saptanmıştır. Ülkemiz koşullarını gözeten transport standartları oluşturulmalı, uyum denetleme mekanizmaları kurulmalıdır.

Anahtar Kelimeler:

Mehmet Ünal, Perihan Aydın, Nazan Ülgen Tekerek, Oğuz Dursun, Erdem Çebişli, Alper Koker. Intrahospital Transport practice in Pediatric Intensive Care Units. . 0; 0: 0-0

Corresponding Author: Nazan Ülgen Tekerek, Türkiye