Long-Term Natural Course of Patients with Pulmonary Artery Pressures in the Range of 21–24 mmHg: Insights from a Single-Center Study
Burcu Yağmur, Meral Kayıkçıoğlu, Evrim Şimşek, Sanem Nalbantgil, Hakan KültürsayDepartment of Cardiology, Ege University Faculty of Medicine, İzmir, TürkiyeObjective: Slightly elevated mean pulmonary artery pressure (mPAP) was previously termed as ‘’borderline pulmonary hypertension (PH)’’. We examined the long-term prognosis of patients with mPAP values between 21 and 24 mmHg, who were referred with the suspicion of pulmonary hypertension.
Methods: Our retrospective study included patients with moderate-to-high echocardiographic risk who underwent right heart catheterization (RHC) between 2008 and 2021 and were followed for at least 1 year. Patients with mPAP <21 mmHg and mPAP 21–24 mmHg were compared. Demographic and clinical characteristics and prognoses of the groups were compared. All-cause mortality over a mean follow-up of 5 years (min 1–max 13 years) was evaluated.
Results: A total of 140 patients (mean age 53.1 ± 14.8 years, female 74.5%) with mPAP values <25 mmHg measured of the 395 diagnostic RHCs. Mean follow-up was 4.92 ± 3.13 years. NT-pro-BNP and 6-min walking distance were better in patients with mPAP <21 mmHg. Echocardiographic findings suggestive of PH were more common in mPAP 21–24 mmHg group (P < 0.05). Both the pulmonary artery wedge pressure and cardiac index values were significantly deteriorated in individuals with mPAP 21–24 mmHg (P = 0.001). All-cause mortality tended to be higher in the borderline PH group but did not reach to statistical significance.
Conclusion: Our single-center observational study revealed that the individuals with an mPAP of 21–24 mmHg tended to have a worser prognosis than those with mPAP of <21 mmHg for up to 13-year follow-up.
Pulmoner Arter Basınçları 21–24 mmHg Aralığında Olan Hastaların Uzun Vadeli Doğal Seyri: Tek Merkez Deneyimi
Burcu Yağmur, Meral Kayıkçıoğlu, Evrim Şimşek, Sanem Nalbantgil, Hakan KültürsayEge Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı, İzmir, TürkiyeAmaç: İstirahat halinde hafifçe yükselmiş ortalama pulmoner arter basıncı (oPAB) daha önce ‘’sınırda pulmoner hipertansiyon (PH)’’ olarak adlandırılıyordu. Çalışmamızda bu amaçla pulmoner hipertansiyon şüphesi ile sevk edilen oPAB değerleri 21–24 mmHg arasında olan hastaların uzun dönem prognozunu inceledik.
Yöntem: Retrospektif çalışmamıza, 2008–2021 yılları arasında sağ kalp kateterizasyonu (SKK) uygulanan ve en az 1 yıllık takip kriterlerini karşılayan, orta ila yüksek ekokardiyografik riske sahip hastaları içermektedir. oPAB <21 mmHg ve oPAB 21–24 mmHg olan hastalar karşılaştırıldı. Grupların demografik ve klinik özellikleri ile prognozları karşılaştırıldı. Ortalama 5 yıllık (en az 1-en fazla 13 yıl) takip boyunca tüm nedenlere bağlı ölümler değerlendirildi.
Bulgular: 395 tanısal SSK’dan oPAB değerleri <25 mmHg olan toplam 140 hasta (ortalama yaş 53.1 ± 14.8 yıl, kadın 74.5%) değerlendirmeye alındı. Ortalama takip süresi 4.92 ± 3.13 yıldı. NT-pro-BNP ve 6 dakikalık yürüme mesafesi oPAB <21 mmHg olan hastalarda daha iyiydi. PH düşündüren ekokardiyografik bulgular oPAB 21–24 mmHg grubunda daha sıktı (P < 0.05). oPAB 21–24 mmHg olan bireylerde hem pulmoner arter kama basıncı yüksekti hem de kardiyak indeks değerleri anlamlı olarak daha düşüktü (P = 0.001). Tüm nedenlere bağlı ölüm, sınırda PH grubunda daha yüksek olma eğilimindeydi ancak istatistiksel anlamlılığa ulaşmadı.
Sonuç: Tek merkezli gözlemsel çalışmamız, 13 yıla kadar takipte oPAB değeri 21–24 mmHg olan bireylerin prognozunun oPAB <21 mmHg olanlara göre daha kötü olma eğilimde olduğunu ortaya koydu.
Corresponding Author: Burcu Yağmur
| TOOLS |
 Full Text PDF Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles PubMed Google Scholar |