Efficacy of Mitral Balloon Valvuloplasty for Mitral Restenosis After Surgical Commissurotomy

GÜRAY, Ümit; BOYACI, Ayça; GÜRAY, Yeşim; YILMAZ, Birhan; ŞAŞMAZ, Hatice; KORKMAZ, Şule

Ümit GÜRAY¹, Ayça BOYACI¹, Yeşim GÜRAY¹, Birhan YILMAZ¹, Hatice ŞAŞMAZ¹, Şule KORKMAZ¹

In patients with mitral restenosis who had undergone a previous surgical commissurotomy, balloon valvuloplasty was thought to be little effective. The purpose of this study was to compare the immediate and long-term outcome of patients undergoing percutaneous mitral balloon valvuloplasty (MBV) with and without a previous closed mitral commissurotomy (CMC). Inoue balloon technique was used in all interventions. Fifteen patients with a previous CMC (CMC+) and 18 patients without CMC (CMC-) who underwent MBV were included in the study. 17.1±6.9 years passed between CMC and MBV. Atrial fibrillation was more common (66.7% versus 16.7%, p=0.005) and echocardiographic Wilkins score was higher (8.0±1.1 versus 6.7±1.1, p<0.001) in the CMC+ group. There were no differences (p>0.05) between mitral valve areas (MVA) and pulmonary artery peak systolic pressures (PAPSP) of the two groups. In the first post-PMBV day echocardiographic measurements, MVA rose from 1.12±0.18 cm2 to 1.73±0.15 cm2 (p<0.05) in the CMC+ group and from 1.05±0.15 cm2 to 1.88±0.28 cm2 in the CMC- group (p<0.05). Mean mitral gradient (MMG) fell from 10.8±3.2 mmHg to 4.4±1.6 mmHg (p=0.001) and PAPSP from 45.8±12.3 mmHg to 34.4±9.6 mmHg (p<0.05) in the CMC+ group and from 12.7±4.6 mmHg to 4.5±2.2 mmHg (p<0.001) and from 58.2±21.2 mmHg to 36.5±8.7mmHg (p<0.05) in the CMC- group. In the first annual control of patients, MVA was 1.58±0.13 cm2, PAPSP was 38.4±9.2 mmHg and MMG was 6.5±3.1 mmHg in the CMC+ group and 1.63±0.2 cm2, 39.1±10.6 mmHg and 6.1±1.9 mmHg, consecutively in the CMC- group. We believe, MBV after CMC seems to be an affective alternatif treatment. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 203-207)

Keywords:

Cerrahi Mitral Kommissürotomi Sonrası Restenoz Gelişen Hastalarda Mitral Balon Valvüloplastinin Etkinliği

Ümit GÜRAY¹, Ayça BOYACI¹, Yeşim GÜRAY¹, Birhan YILMAZ¹, Hatice ŞAŞMAZ¹, Şule KORKMAZ¹

Türkiye Yüksek İhtisas Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, Ankara

Cerrahi mitral valvülotomi uygulanan mitral darlığı hastalarında restenoz geliştiği takdirde perkütan mitral balon valvüloplasti (MBV) nin daha önce cerrahi tedavi uygulanmamış hastalara göre etkinliğinin daha az olduğu düşünülmektedir. Bu amaçla, çalışmaya kapalı mitral valvülotomi (KMV) sonrası gelişen restenoz nedeniyle kliniğimizde MBV uygulanan ve bir yıllık takip sonuçları mevcut 15 hasta (KMV+) ile bu hastalara yaş açısından benzer, daha öncesine ait KMV öyküsü olmayan, MBV uygulanmış 18 hasta (KMV-) alındı. Tüm olgularda MBV Inoue tekniğiyle uygulandı. KMV+ hastalarda cerrahi ile MBV arası süre 17.1±6.9 yıldı. KMV+ grupta atriyal fibrilasyon sıklığı (%66.7’ye karşılık %16.7, p=0.005) ve ekokardiyografik Wilkins kapak skoru (8.0±1.1’e karşılık 6.7±1.1, p<0.001) daha yüksekti. PMBV öncesi mitral kapak alanı (MVA) ve pulmoner arter pik sistolik basıncı (PAPSB) açısından iki grup arasında fark yoktu (p>0.05). İşlem sonrası KMV+ grupta MVA 1.12±0.18 cm2’den 1.73±0.15 cm2’ye (p<0.05); KMV- grupta ise 1.05±0.15 cm2’den 1.88±0.28 cm2’ye çıktı (p<0.05). Ortalama mitral gradiyent (OMG) KMV+ grupta 10.8±3.2 mmHg’dan 4.4±1.6 mmHg’ya (p=0.001), PAPSB 45.8±12.3 mmHg’dan 34.4±9.6 mmHg’ya (p<0.05); KMV- grupta ise OMG 12.7±4.6 mmHg’dan 4.5±2.2 mmHg’ya (p<0.001), PAPSB 58.2±21.2 mmHg’dan 36.5±8.7 mmHg’ya düştü (p<0.05). Bir yıllık takip sonrasında ise KMV+ grupta MVA 1.58±0.13 cm2, PAPSB 38.4±9.2 mmHg iken KMV- grupta MVA 1.63±0.2 cm2, PAPSB 39.1±10.6 mmHg, OMG ise sırasıyla 6.5±3.1 mmHg ve 6.1±1.9 mmHg idi (p>0.05). Bulgularımıza göre KMV sonrası restenoz gelişen uygun olgularda MBV etkin bir tedavi seçeneğidir. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 203-207)

Anahtar Kelimeler:

Ümit GÜRAY, Ayça BOYACI, Yeşim GÜRAY, Birhan YILMAZ, Hatice ŞAŞMAZ, Şule KORKMAZ. Efficacy of Mitral Balloon Valvuloplasty for Mitral Restenosis After Surgical Commissurotomy. Turk Kardiyol Dern Ars. 2004; 32(4): 203-207